Γνωμικά [Πώς να τα κατανοείτε σωστά]

Πάντοτε θα πρέπει να αναλύετε κάθε παροιμία που διαβάζετε με συγκεκριμένη οπτική γωνία. Διαβάζοντας απαιτείται η κατανόησή τους με βάση εκείνο που δεν σας συμφέρει. Για παράδειγμα η παροιμία «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει» μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για να δικαιολογήσει το ελάττωμα της τεμπελιάς, είτε για να καταδικάσει το ελάττωμα της ανυπομονησίας:

Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό».

Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική».

Μην διαβάσετε τις παροιμίες μου με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

Γνωμικά [Η αξία της γάτας]

Η αξία μιας γάτας δεν βρίσκεται στο χρώμα της αλλά στην ικανότητά της να πιάνει ποντίκια.

Αντιστοίχως, θα λέγαμε για τον άνθρωπο ότι η αξία του δεν βρίσκεται σε αυτά που λέει αλλά σε αυτά που πράττει.
Ποια είναι η δική σας αξία;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή έχετε πλούσιο μπαμπά;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή δεν έχετε πλούσιο μπαμπά;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή ανήκετε στον τάδε ιδεολογικό χώρο;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή ανήκετε σε κανέναν ιδεολογικό χώρο;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή έχετε 5000 φίλους στο Φέισμπουκ;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή δεν έχετε καν Φέισμπουκ;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή έχετε 4τζι κινητό;
Μήπως είσαστε «σπουδαίοι» επειδή δεν έχετε καν κινητό;

Τελικά έχετε καταφέρει κάτι το οποίο ΔΕΝ σας το έδωσαν άλλοι;
Επιτύχατε ποτέ κάτι μόνοι σας;
Είχατε ποτέ σας κάποια αυτο-ιδέα ή είσαστε απλοί καταναλωτές ξένων ιδεών;
Τελικά πιάσατε ποτέ στην ζωή σας ένα ποντίκι ή απλά μεταμφιέζεστε σε κάτι άλλο βαφόμενοι με φθηνά χρώματα του εμπορίου;

Γνωμικά [εισαγωγή]

«Για τους πολλούς»: Οι αναρτήσεις αυτές δεν είναι παρά μια απλή σειρά από παροιμίες.

«Για τους λίγους»: Οι αναρτήσεις αυτές είναι μία προσπάθεια εισαγωγής στην επιστήμη της διακυβέρνησης του εαυτού, και κατ΄ επέκτασιν στην τέχνη της διακυβέρνησης του κόσμου.

Αναρτώ παροιμίες διαφόρων λαών, σκέψεις φιλοσόφων και ρήσεις μεγάλων ανδρών. Τέτοια κυκλοφορούν σε μεγάλο αριθμό, και έχουν όλα ενδιαφέρον, έτσι «δεν κομίζω γλαύκας εις τας Αθήνας». Αλλά το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που τις διαβάζουν και το τι καταλαβαίνουν.

Οι περισσότεροι θα διαβάσουν κάτι έξυπνο και θα σταματήσουν εκεί. Και ίσως να κοροϊδέψουν κιόλας. Ο Λάο Τσε έχει πει σχετικά με το ΤΑΟ [με δικούς μας όρους το μονοπάτι, την μέθοδο καλυτέρευσης του ανθρώπου]:

Στο άκουσμα του ΤΑΟ ο σοφός διερευνά την έκτασή του, ο σκεπτικιστής το ακολουθεί και το καταγράφει, αλλά οι άλλοι ακούγοντας για αυτό θα γελάσουν… αν δεν γελάσουν, δεν θα είναι το ΤΑΟ…

Μερικοί όμως, εκείνοι που ενδιαφέρονται για το πώς και το γιατί του ψυχολογικού τους κόσμου, θα διαβάσουν τις παροιμίες «διαφορετικά».

Δεν είναι δυνατόν να σας κάνω να διαβάσετε κάτι «διαφορετικά». Αυτό είναι δική σας δουλειά και ευθύνη. Εγώ μπορώ να παραθέτω και να εξηγώ λίγο, ανάλογα με την κατανόησή μου.

Ο λόγος είναι [όπως λέει και ο Τσουάνγκ Τσού] ότι:

Δεν μπορείς να μιλήσεις για την θάλασσα με το βατράχι που ζει σε ένα πηγάδι γιατί η γνώση του περιορίζεται στον χώρο που ζει.

Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον πάγο με ένα έντομο του καλοκαιριού γιατί η γνώση του περιορίζεται σε μία μόνο εποχή.

Δεν μπορείς να μιλήσεις για το ΤΑΟ με ένα στενόμυαλο γραμματιζούμενο γιατί η γνώση του περιορίζεται σε αυτά που έμαθε.

 

 

Γνωμικά [οι τρεις γνώμες]

Υπάρχουν τρεις γνώμες: Η δική μου, η δική σου και η σωστή. Ο σοφός προτιμάει την τρίτη.

Κάθε άνθρωπος έχει την δική του γνώμη για όλα και την θεωρεί τέλεια και σωστή. Και με βάση την πεποίθησή του αυτή δρα και κινείται.
Εδώ υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Μόνο ένας πραγματικά σοφός ή πραγματικά άγιος [διαλέξτε και πάρτε] μπορεί να εκφέρει σωστή και απόλυτη γνώμη και ως εκ τούτου να δράσει αντικειμενικώς σωστά χωρίς να προκαλεί προβλήματα και βάσανα στους άλλους.
Ως εκ τούτου για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΣ ΣΩΣΤΗ ΓΝΩΜΗ. Τότε συμπεραίνουμε ότι δεν υπάρχει «σωστός τρόπος» για να κάνουμε κάτι, υπάρχει μόνο ο τρόπος [εν μέρει σωστός και εν μέρει λάθος] που το κάνει ο καθένας.
Για αυτό σε ετούτο ακριβώς το σημείο επεμβαίνει στις ανθρώπινες δράσεις ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΦΟΒΟΣ.
Μην φοβάστε λοιπόν να δοκιμάσετε επειδή μπορεί να κάνετε λάθος. Η επιτυχία στη ζωή έρχεται από την προθυμία να βαδίσετε σε άγνωστα, σκοτεινά και επικίνδυνα εδάφη. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν θα είχε γίνει ποτέ Μέγας, αν είχε φοβηθεί και παρέμενε στην ασφάλεια της γενέτειράς του.
Να θυμάστε πάντα: Η ζωή αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η άνεσή σας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα βγείτε έξω στα τυφλά και θα δράσετε «σαν ταύρος σε υαλοπωλείο». Σημαίνει ότι πριν δράσετε θα έχετε κάνει ένα συμβόλαιο με τον Εσώτερο Εαυτό σας. Θα ΥΠΟΓΡΑΨΕΤΕ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΟΡΟΥΣ:
1] Αν δράσετε σωστά, θα μελετήσετε την διαδικασία για να μπορέσετε να ξαναδράσετε σωστά.
2] Αν δράσετε «έτσι κι έτσι» -με αμφίβολα αποτελέσματα- θα μελετήσετε την διαδικασία, θα αποδεχθείτε το ποσοστό της ευθύνης σας, θα ανακαλύψετε τα λάθη σας, και θα προσπαθήσετε να τα διορθώσετε με σκοπό να δράσετε σωστά την επόμενη φορά.
3] Αν δράσετε λάθος θα ΑΠΟΔΕΧΘΕΙΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ, θα μελετήσετε χωρίς υπεκφυγές την διαδικασία, θα ανακαλύψετε τα λάθη σας, και θα προσπαθήσετε να τα διορθώσετε με σκοπό να δράσετε σωστά την επόμενη φορά.
Έτσι είναι που μπορείτε να γίνετε Μεγάλοι.
Τώρα θα μου πείτε «ποιος κάθεται να χολοσκάει με κάτι τέτοια». Είναι ευκολότερο και βολικότερο και πιο ευχάριστο να κλικάρουμε «στον τοίχο» και να τρώμε πίτσες βλέποντας ποδόσφαιρο.
Σίγουρα είναι.
Αλλά για αυτό ακριβώς δεν υπάρχουν στον κόσμο πολλοί Μεγάλοι Αλέξανδροι.

Γνωμικά

Η υπερηφάνεια είναι ένα ξύλινο ζευγάρι παπούτσια. Κάνει τον άνθρωπο πιο ψηλό, αλλά δεν τον κάνει μεγάλο.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν σας ενδιαφέρει η πραγματικότητά σας. Εν μέρει βέβαια δεν φταίτε εσείς. Έχετε εκπαιδευτεί από μικροί σε αυτό.
Πάντα βλέπατε να θαυμάζουν το λαμπερό, τα μεγάλα λόγια, τις υπερβολές και κάθε τι άλλο ματαιόδοξο και κενό το οποίο μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε αν βρει την ευκαιρία.
Ξέρω βέβαια ότι θα πείτε ότι κάνω λάθος στην κρίση μου για εσάς.
Εσείς δεν είσαστε σαν τους άλλους!
Εσείς δεν λατρεύετε σαν θεούς κάποιους τραγουδιστές, ηθοποιούς ή τηλεπερσόνες που γυρίζουν μασκαρεμένοι και παριστάνουν τους σπουδαίους μπροστά στον φακό.
Εσείς δεν λατρεύετε κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς μόνο και μόνο επειδή σας πουλάνε όνειρα.
Εσείς δεν λατρεύετε τους ποδοσφαιριστές-ταπετσαρίες που το μόνο προσόν τους είναι ότι μπορούν να κάνουν ωραία κόλπα με την μπάλα.
Εσείς δεν τρέχετε να υιοθετήσετε την όποια ανόητη «νέα τάση» [αυτή είναι η νέα πολιτικά ορθή λέξη για την μόδα] αποφασίζει κάποιος άγνωστος ότι πρέπει να υιοθετήσετε.
Εσείς δεν είσαστε σαν τους άλλους.
Απλά κανένας δεν αναγνωρίζει την αξία σας, όλοι σας ζηλεύουν και όλοι προσπαθούν να σας βλάψουν εσάς τις αθώες περιστερές που το μόνο που θέλετε είναι  το καλό της ανθρωπότητας…
Και κυρίως μπορείτε να δηλώσετε με περισσή υπερηφάνεια ότι δεν είσαστε καθόλου μα καθόλου υπερήφανοι!
Ή κάνω λάθος;

Για τους «αθλίους» αυτού του κόσμου

εσθλός: καλός, αγαθός, ανδρείος, γενναίος, ευγενής, πλούσιος, αίσιος, άξιος
εσθλά: περιουσία, ευγενικές σκέψεις, ευγενικές πράξεις
εσθλόν: καλοτυχία
αέθλιος: αυτός που κερδίζει ένα βραβείο ή αγωνίζεται για αυτό
άθλιος: αυτός που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα, πολύ κακός,    δυστυχισμένος, σε κακή κατάσταση, ταλαίπωρος ερειπωμένος, κουρελιασμένος …

Μάλλον μία τέτοια διαδοχή εννοιών είχε κατά νου ο Ουγκώ όταν έγραφε την παρακάτω εισαγωγή στο βιβλίο του «Οι άθλιοι»:

Όσο οι νόμοι και τα ήθη που υπάρχουν θα δημιουργούν (παρ’ όλο τον σημερινό πολιτισμό μας) κοινωνικούς απόκληρους και τεχνητές κολάσεις…
Όσο η γήινη μοίρα του ανθρώπου θα γίνεται εμπόδιο στον θείο του προορισμό…
Όσο τα τρία προβλήματα του αιώνα μας:
-ο ξεπεσμός του ανδρός από την στέρηση…
-ο εξευτελισμός της γυναίκας από την πείνα…
-και η ατροφία του παιδιού από το Σκοτάδι…
δεν βρουν την λύση τους…
Όσο σε μερικά στρώματα θα βασιλεύει η κοινωνική ασφυξία…
Με άλλα λόγια (και από μια άποψη πιο πλατιά ακόμα):
Όσο θα υπάρχει πάνω στην γη αμάθεια και δυστυχία…
βιβλία σαν και αυτό ίσως δεν θάναι ανώφελα.
ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

Η πατρίδα μου δεν έχει πια  αέθλιους, μαχόμενους για κάποιο ιδανικό.  Δεν ακούγεται πλέον ο ιερός όρκος:
«Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα, οὐδ᾿ ἐγκαταλείψω τὸν προστάτην ὢ ἂν στοίχῳ, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν, καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείῳ ὅσης ἂν παραδέξωμαι».
Ο πολιτισμός ο οποίος παρήγαγε Ανθρώπους πέθανε πλέον.
«Χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν»…
Η πατρίδα μου γέμισε κενούς ανθρώπους, θλιβερά άθλια αντίγραφα των άθλιων δυτικών προτύπων που διαφημίζει η άθλια νεοταξική τηλεόραση. Κάπως έτσι είναι που χάνονται οι λαοί. Επειδή εθελοτυφλούν και αυτο-υποβιβάζονται δημιουργώντας ένα ηθικό κενό. Και τότε -επειδή η Φύση μισεί τα κενά- εμφανίζεται κάποιος και τους καταστρέφει.
Και επειδή ισχύουν όλα τα παραπάνω, και επειδή η αιτία όλων αυτών είναι μία, προσπαθώ και εγώ  να την περιγράψω, και να σας προσφέρω [αλλά και να σας εξηγήσω] κάποιες πιθανότητες διαφυγής από αυτήν την καταστροφική αιτία, από αυτό που ονομάζεται ΕΓΩ, από αυτό που περιγράφουν οι εκφράσεις «αυτό είναι δικό ΜΟΥ»  και «εγώ είμαι ΠΙΟ».
Ανεβάζω κάποιες αναρτήσεις για το θέμα αυτό, το οποίο πραγματικά είναι «ταμπού». Δεν το αγγίζει κανένας ή αν το αγγίξει το κάνει επιφανειακά, και ακόμα και έτσι φροντίζει να το παρατήσει όσο γίνεται γρηγορότερα.
Ο χειρότερος κουφός είναι εκείνος που δεν θέλει να ακούσει.
Η γοητεία της ζωής είναι τόσο μεγάλη που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν. Και οι ελάχιστοι που ενδιαφέρονται δεν μπορούν να εφαρμόζουν τις οδηγίες που δίνω. Και βέβαια [δάσκαλε που δίδασκες]  ούτε και εγώ μπορώ να τις εφαρμόσω. Αυτό το λέω γιατί ετούτη η δουλειά απαιτεί ειλικρίνεια. Και υπομονή.
Και τέλος πάντων όσο ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΤΟΣΟΙ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΑΘΛΙΟΙ» θα πρέπει να γίνεται και κάποια εσωτερική προσπάθεια, η οποία «ίσως να μην είναι ανώφελη».

Γνωμικά

Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές.

Δεν το βλέπετε. Δεν σας είπαν ποτέ για αυτό. Αλλά είναι υπαρκτό και αν προσέξετε λίγο θα το δείτε να λειτουργεί. Είναι το Μεγάλο Εκκρεμές, ο Συμπαντικός Νόμος των Αντιθέτων.
Αυτός ο μηχανισμός θέτει τα πάντα σε μία κυκλική λειτουργία:
Στην ζωή μας βιώνουμε μία αλυσίδα ευχάριστων και δυσάρεστων γεγονότων. Υπάρχει ημέρα και νύχτα, φως και σκοτάδι, ζέστη και κρύο, ευτυχία και δυστυχία, καλό και κακό, όμορφο και άσχημο, υγεία και ασθένεια, πόλεμος και ειρήνη, γέννηση και θάνατος.
Η γη γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Ο ήλιος γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Ο γαλαξίας γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Το ίδιο το σύμπαν γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Ακόμα και εσείς οι ίδιοι, οι φοβεροί και τρομεροί, που πιστεύετε ότι είσαστε το κέντρο του κόσμου, γεννηθήκατε και κλείνοντας έναν απειροελάχιστα μικρό κύκλο θα πεθάνετε.
Και ίσως όλα αυτά να έχουν ξαναγεννηθεί και πεθάνει πολλές φορές υπακούοντας σε ένα αδιανόητα Κυκλώπειο Εκκρεμές.
Και αν όλα αυτά τα γιγάντια προαναφερθέντα «όντα» το κάνουν αυτό, γιατί άραγε να μην συμβαίνει το ίδιο και για αυτό το βραχύβιο κατασκεύασμα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός;
Το άθλιο αυτό κατασκεύασμά μας διαρκεί συνήθως όσο μία σπίθα φωτιάς. Γεννιέται από μία λάμψη ηθικής και πεθαίνει πνιγμένο από ένα κύμα ανηθικότητας. Το διδάσκει η ιστορία που εμείς οι ίδιοι γράφουμε, αλλά εκλέγουμε να μην την λαμβάνουμε υπόψιν μας.
Και σήμερα βρισκόμαστε στο ναδίρ του σημερινού πολιτισμού μας, ο οποίος σβήνει σταθερά και πρόκειται να χαθεί. Όπως χάθηκαν τόσοι πολιτισμοί σαν σταγόνες μέσα στον ωκεανό του Χρόνου.
Δεν το πιστεύετε;
Δείτε τους νάνους που κυριαρχούν παντού: στην πολιτική, στην τέχνη, στην θρησκεία. Όσο πιο νάνος, όσο πιο άθλιος, όσο πιο ΕΓΩΙΚΟΣ είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο πολλά ψέματα λέει, τόσο πιο πολλές απάτες κάνει, τόσο πιο πολύ αποκτάει χρήματα και δόξα, και τόσο πιο πολύ επιβραβεύεται.
Τι άλλο να πω για να σας πείσω;

Φανατισμός και απληστία

Η κυρίαρχη ιδιότητα-ικανότητα του ανθρώπου είτε σας αρέσει είτε όχι είναι ο φανατισμός και η απληστία. Η ιστορία έχει εκατοντάδες παραδείγματα προς ανάγνωσιν. Και ΦΥΣΙΚΑ ο φανατισμός και η απληστία προέρχονται από τον διεστραμμένο ανθρώπινο ψυχισμό.
Ένα γνωμικό λέει: «Το να μάχεσαι με τυφλό φανατισμό κατά της θρησκείας δείχνει ότι είσαι ένας άθρησκος θρησκόληπτος».
Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τον φανατισμό. Ο φανατικός εκλέγει «κάτι», το θεωρεί σαν απόλυτη αλήθεια και κινείται τυφλά με βάση αυτήν την «αλήθεια».
Ο φανατισμός και η απληστία δημιούργησαν την τραγωδία του Μεσαίωνα. Φανατικοί άνθρωποι, υπερασπιζόμενοι την «θρησκεία της αγάπης» προκάλεσαν απίστευτα αίσχη με την Ιερά Εξέταση και τους ιερούς πολέμους.
Εκατόμβες νεκρών στην πυρά, σκοταδισμός, προλήψεις και φυσικά και η κατάρρευση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας η οποία επέτρεψε στους μωαμεθανούς να πατήσουν στην Ευρώπη.
Αυτήν την στιγμή περνάμε έναν δεύτερο Μεσαίωνα, τον Μουσουλμανικό. Οι φανατικοί του Ισλάμ έχουν σαν σκοπό ζωής να καταστρέψουν τον Δυτικό πολιτισμό [ότι έχει απομείνει δηλαδή] και να ιδρύσουν μία παγκόσμια ισλαμική κοινωνία. Θα περάσει πολύς καιρός και θα χυθεί πολύ αίμα μέχρι να τελειώσει και αυτός ο Μεσαίωνας.
Αλλά το χειρότερο επίκειται.
Επικρατεί πλέον η λαίλαπα των πιο φανατικών ανθρώπων που θα υπάρξουν ποτέ στον πλανήτη. Και από αυτήν την λαίλαπα δεν θα ξεφύγουμε ποτέ. Μία μικρή καταστροφική «άποψη» βλέπετε σήμερα στην κομουνιστική κυβέρνηση της Ελλάδας.
Ο κομουνισμός [σαν πολιτική έννοια] είναι το καλύτερο δυνατόν πολίτευμα, το οποίο προσομοιάζει με την αρχαία ελληνική δημοκρατία. Όμως περιέχει μία εγγενή καταστροφική άποψη. Πρέπει «ντε και καλά» να καταστραφούν οι θρησκείες, γιατί θεωρούνται μέσον καταπίεσης του ανθρώπου. Και ΣΗΜΕΡΑ για να καταστραφούν οι θρησκείες πρέπει οι άνθρωποι να εκπαιδευτούν κατάλληλα με την μόδα, τους «σελέμπριτις» και τις διάφορες «πολιτικά ορθές ισότητες».

Η θρησκεία -όπως και κάθε τι άλλο- πράγματι χρησιμεύει στην καταπίεση των λαών. Ταυτόχρονα, μέσω του φόβου της αιώνιας τιμωρίας, χαλιναγωγεί λίγο τους ανθρώπους και δεν τους αφήνει «να ξεσαλώσουν».
Τώρα, η «τριαδική θεότητα» των δήθεν δημοκρατών/αριστερών είναι απλή και πιστεύουν σε αυτήν με φανατισμό χειρότερο των Ιεροεξεταστών:
1] Η θρησκεία είναι το όπιο των λαών.
2] Είμαστε όλοι ΙΔΙΟΙ [όχι ίσοι].
3] Αν δεν αποδέχεσαι τυφλά οποιονδήποτε «νεωτερισμό» είσαι φασίστας και οπισθοδρομικός.
Η νέα «θρησκεία της μη-θρησκείας» εξαπλώνεται ραγδαία [μέσω της μόδας] για έναν απλό λόγο. Επιβραβεύει τα κατώτερα και ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου. Το ισχυρότερο από αυτά είναι το σεξουαλικό ένστικτο.
Και το σεξουαλικό ένστικτο σαν ένστικτο είναι ΑΧΟΡΤΑΓΟ, όπως και όλα τα άλλα ένστικτα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα:
Ένα αγόρι ήταν ευχαριστημένο όταν μίλαγε και πείραζε τα κορίτσια στο σχολείο. Αλλά αυτό δεν έφτανε.
Έπειτα ήταν ευχαριστημένο όταν κρατούσε από το χέρι το κορίτσι του. Αλλά αυτό δεν έφτανε.
Έπειτα ήταν ευχαριστημένο όταν αντάλλασσε αθώα φιλιά και χάδια. Αλλά αυτό δεν έφτανε.
Έπειτα ήταν ευχαριστημένο όταν είχε ερωτική επαφή. Αλλά αυτό δεν έφτανε.
Έπειτα ήταν ευχαριστημένο όταν έβρισκε καινούρια ερωτική σχέση. Αλλά τελικά ΟΥΤΕ αυτό δεν φτάνει.
Αργότερα στην ζωή του θα παντρευτεί και ταυτόχρονα θα ψάχνει για εξωσυζυγική σχέση, θα χωρίσει και θα ξαναπαντρευτεί και αυτή η ψυχοφθόρος διαδικασία θα συνεχίζεται επ΄ άπειρον εγκλωβίζοντας τα θύματα μέσα στο αέναο κυνήγι της ικανοποίησης που δεν θα έρθει ποτέ.
Την διαδικασία αυτή μπορείτε να την δείτε [αν είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας] σε κάθε ελάττωμα που έχετε.
Σαν τον Ηρακλή βρισκόσαστε μπροστά σε ένα δίλλημα:
Πρώτον: να συνεχίσετε με απληστία το κυνήγι της απόκτησης αγαθών ή της αέναης προσπάθειας ικανοποίησης ενστίκτων που δεν πρόκειται ποτέ να ικανοποιηθούν. Αυτό είναι το κυνήγι της απόλαυσης [και της κατανάλωσης] που μόνο δυστυχείς θα σας κάνει.
Δεύτερον: να προσπαθήσετε να ξεχωρίσετε αυτά που έχετε ανάγκη και τα οποία πραγματικά αξίζουν από αυτά που επιβάλλονται λόγω μόδας [σε κάθε εποχή από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα]. Αυτό είναι ένα «θεληματικό είδος φτώχειας» που οδηγεί κατά κάποιον τρόπο στην ευτυχία. Όπως λέει και ένα ρητό «πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά εκείνος που χρειάζεται λίγα».
Το ποιο μονοπάτι θα διαλέξετε εναπόκειται στην δική σας θέληση.

Γνωμικά

Για να αποκτήσουμε εσωτερική ελευθερία πρέπει να απαλλαγούμε από την δουλεία των παθών.

Η καημένη η ελευθερία. Η ανθρωπότητα την έχει βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έχουν χυθεί τόνοι αίματος για την «ελευθερία» η οποία κάθε φορά βολεύει κάποιους.
Η απελευθέρωση από τα δεσμά των καπιταλιστών προκάλεσε εκατόμβες και θηριώδη εγκλήματα στην ΕΣΣΔ και όπου αλλού επεκράτησε ο κομουνισμός.
Η προάσπιση «της ελευθερίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και της δικαιοσύνης», στον Τρίτο Κόσμο [που τον εκμεταλλεύονται οι δυτικές πολυεθνικές εταιρείες] προκαλεί εισβολές, καταστροφές κρατών, αιματηρούς εμφύλιους , γενοκτονίες, πείνα, αρρώστιες και ότι άλλο βολεύει τους «πολιτισμένους» Δυτικούς.
Και εσείς;
Πού είναι η ελευθερία σας; Για ποιά ελευθερία φωνάζετε όταν:
-Δεν μπορείτε να μην καπνίζετε
-Δεν μπορείτε να μην πίνετε
-Δεν μπορείτε να μην αγοράζετε τα νέα κινητά
-Δεν μπορείτε να μην ακολουθείτε την μόδα
-Δεν μπορείτε να μην να μην φάτε τον αγλέορα
-Δεν μπορείτε να μην θυμώνετε
-Δεν μπορείτε να μην ζηλεύετε
-Δεν μπορείτε να μην φοβάστε
-Δεν μπορείτε να μην περηφανεύεστε
-Δεν μπορείτε να μην κουτσομπολεύετε
-Δεν μπορείτε να μην …
-Δεν μπορείτε να μην …
-Δεν μπορείτε να μην …
-Δεν μπορείτε να μην …
Αν θέλετε την ελευθερία σας θα πρέπει να ξεκινήσετε από την πηγή της σκλαβιάς σας.
Και η πηγή της σκλαβιάς σας βρίσκεται μέσα σας. Είσαστε εσείς οι ίδιοι.

Γνωμικά

Ο Ισοκράτης θεωρεί μορφωμένους:
-Αυτούς που ελέγχουν τις δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.
-Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τις συνδιαλλαγές τους.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα. 
-Αυτούς που δε νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους.
-Αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους.

Πρόκειται για το μικρότερο σχόλιο που έκανα μέχρι σήμερα: Εσείς πιστεύετε ότι ο Ισοκράτης θα σας θεωρούσε μορφωμένους; 

Γνωμικά

Από την αλήθεια που πληγώνει είναι προτιμότερο ένα ψέμα που θεραπεύει.

Μπορεί να φαίνεται σαν αντίφαση αλλά δεν είναι.
Η αντικειμενικά σωστή δράση, η απόλυτα σωστή δράση [δηλαδή η συνειδητή δράση] δεν μπορεί να μπει σε κανόνες. Τα πράγματα στον τομέα της συνείδησης δεν είναι ποτέ άσπρο-μαύρο. Να θυμάστε ότι ανάμεσα στα δύο αυτά χρώματα υπάρχει μία τεράστια ποικιλία από γκρι αποχρώσεις.
Έτσι ο ηθικός κανόνας «πρέπει να λέτε πάντα την αλήθεια» δεν είναι η απόλυτα σωστή συμβουλή. Κανένας ηθικός κανόνας δεν μπορεί να αποτελέσει ποτέ την απόλυτα σωστή συμβουλή. Θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας και άλλους παράγοντες όπως:
1) Πόσο ωφελεί η αλήθεια που θα πείτε;
2) Ποιόν ωφελεί η αλήθεια που θα πείτε;
3) Πόσο βλάπτει η αλήθεια που θα πείτε;
4) Ποιόν βλάπτει η αλήθεια που θα πείτε;
-Θα λέγατε την αλήθεια εάν αυτό θα σας έβλαπτε;
-Θα λέγατε την αλήθεια εάν αυτό θα βοηθούσε κάποιον που μισείτε ή σας μισεί;
-Θα λέγατε την αλήθεια εάν αυτό θα σας βοηθούσε να εκδικηθείτε κάποιον;
Τελικά σε κάθε περίπτωση θα λέγατε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την αλήθεια ή θα «ξεχνούσατε» κάποιες «ασήμαντες» λεπτομέρειες;
Αν μελετήσετε λίγο τις ιδιαίτερες δικές σας περιπτώσεις, θα δείτε ότι η αλήθεια σας δεν είναι η Αλήθεια. Εξαρτάται από τόσα πολλά πράγματα εάν θα έχει μικρό ή κεφαλαίο άλφα…

Τα είδη των ανθρώπων

Η συνήθης και πολύ απλοϊκή θεώρηση των συγχρόνων «ειδικών» είναι η παρακάτω:
«Όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, ίδιοι και χωρίζονται σε δημοκράτες και φασίστες».
Σε αυτήν την θεώρηση φασίστες εννοούν (συνήθως) όσους επιμένουν στα «πατροπαράδοτα» της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας.
Δημοκράτες εννοούν όσους απορρίπτουν οτιδήποτε παραδοσιακό και λειτουργούν με την νεοταξική φιλοσοφία του «μπάτε σκύλοι αλέστε».
Αυτού του είδους ο διαχωρισμός δεν είναι παρά μία τεράστια νεοταξική απάτη. Η πραγματική ταξινόμηση των ανθρώπων μπορεί να γίνει μόνο από ψυχολογική άποψη.
Όχι βέβαια με τον θεωρητικό τρόπο της μοντέρνας ψυχολογίας, αλλά με έναν λίγο «διαφορετικό» τρόπο. Έτσι θα αναλύσω το θέμα αυτό λίγο ακόμα. Υπάρχουν, λοιπόν, οι παρακάτω κατηγορίες ανθρώπων:
Πρώτη κατηγορία: Οι «τετράγωνοι» άνθρωποι, οι οποίοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να αλλάξουν τις πεποιθήσεις τους έστω και αν είναι απόλυτα λανθασμένες. Θα υπερασπιστούν αυτήν την σταθερότητά τους με νύχια και με δόντια επικαλούμενοι οποιαδήποτε φιλοσοφική ή θρησκευτική δικαιολογία. Εδώ θα βρείτε κάθε είδους φανατικό θρησκευόμενο ή φανατικό άθεο (μία άλλη μορφή φανατικού θρησκευόμενου) που δεν συγχωρεί ποτέ τους άλλους, δεν τους επιτρέπει να έχουν διαφορετική γνώμη και ευθύνεται για κάθε είδους βία σε αυτήν την γη.

Δεύτερη κατηγορία: Οι «στρογγυλοί» άνθρωποι, οι οποίοι ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ υιοθετώντας οποιαδήποτε πεποίθηση τους βολέψει. Θα υπερασπιστούν αυτήν την μεταβλητότητά τους με νύχια και με δόντια επικαλούμενοι κάποια φιλοσοφική ή αθεϊστική δικαιολογία. Πρόκειται για άτομα που δεν έχουν κανενός είδους ηθικό φραγμό και κάνουν τα πάντα «για την πάρτη τους», και μπορούν να πουν ψέματα, να κάνουν απάτες, ή να προκαλέσουν ακόμα και πόλεμους και σφαγές για τα προσωπικά τους συμφέροντα.

Τρίτη κατηγορία: Οι άνθρωποι οι οποίοι είναι πότε «τετράγωνοι» και πότε «στρογγυλοί». Η αλλαγή τους οφείλεται στην εμπειρία που κουβαλούν. Δεν οφείλεται στις πρόσκαιρες ηθικές και κοινωνικές «αξίες» κάθε εποχής ούτε και στην μόδα που σερβίρεται σαν «πρόοδος».
Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να συζητήσουν πολιτισμένα και καταφέρνουν να επιτρέπουν στους άλλους να είναι διαφορετικοί από αυτούς, έστω και αν κάτι τέτοιο δεν τους αρέσει μερικές φορές.

Τέταρτη κατηγορία: Οι σοφοί άνθρωποι. Αυτοί ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ είναι ΤΕΛΕΙΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟΙ. Τους απαγορεύεται να αλλάζουν τις αντιλήψεις τους, διότι πρόκειται για αντικειμενικές αντιλήψεις. Είναι βιωμένες από μία καμαρωτή, άκαμπτη, σοφή, ξύπνια και πραγματική ΨΥΧΗ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Αυτούς μπορείτε να τους κρεμάσετε ανάποδα, να τους βασανίσετε να τους σκοτώσετε αλλά δεν θα τους κάνετε να παραβούν τον μοναδικό νόμο που αναγνωρίζουν και εκτελούν. Το να λένε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Οι δύο πρώτες κατηγορίες είναι οι πιο πολυπληθείς.
Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν πολύ λίγα άτομα.
Στην τέταρτη κατηγορία ανήκουν ελάχιστοι. Οι άνθρωποι της τέταρτης κατηγορίας περνάνε (ή έστω προσπαθούν να περνάνε) απαρατήρητοι. Διαφορετικά δεν γλυτώνουν από την μεταχείριση που τους επιφυλάσσουν οι δύο πρώτες κατηγορίες. Παράδειγμα; Ο Σωκράτης!
Για τους σοφούς οι υπόλοιποι άνθρωποι περνάνε από μπροστά τους απαρατήρητοι. Ένας σοφός άνθρωπος δεν θα παρατηρήσει ποτέ αν είσαστε μαύροι ή άσπροι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι, καλοί ή κακοί, όμορφοι ή άσχημοι.
Πολύ θα ήθελα να βρω έναν τέτοιον άνθρωπο. Το πρόβλημά μου είναι ότι εκτός του ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σπάνιος μάλλον αυτός ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ να τον βρω. Αφήστε που το πιθανότερο είναι ότι θα τον καταδίκαζα μόλις τον έβλεπα…

Γνωμικά

Μόνο οι πολύ σοφοί και οι πολύ ανόητοι δεν αλλάζουν.

Εσείς σε ποια από τις δύο κατηγορίες -τις οποίες αναφέρει στην ρήση του ο Κομφούκιος- πιστεύετε ότι ανήκετε;
Αν πείτε ότι ανήκετε στους σοφούς λέτε ψέματα. Οι σοφοί δεν θα έλεγαν ΠΟΤΕ ότι είναι σοφοί.
Αν πείτε ότι ανήκετε στους πολύ ανόητους λέτε ψέματα. ΟΛΟΙ οι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους σοφούς. Ακόμα και αν βεβαιώνουν ότι είναι ανόητοι το λένε με μία κρυφή γεύση ικανοποίησης διότι λέγοντας ότι είναι ανόητοι αυτοθεωρούνται σαν σοφοί.
Πρόκειται για ένα δίλημμα-παγίδα από το οποίο δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεφύγει.

Γνωμικά

Το πιο μεγάλο ελάττωμα, είναι η πίστη ότι δεν έχεις κανένα ελάττωμα.

Έχετε προσέξει ότι γενικά είσαστε πολύ γρήγοροι στο να καταδικάσετε κάποιον άλλον για τις πράξεις του;
Πριν καν σκεφτείτε αν εσείς έχετε κάνει κάτι ανάλογο η καταδίκη είναι άμεση.
Και ακόμα και αν δεν το έχετε κάνει, δεν θα σκεφτείτε εάν υπάρχει κάποια πιθανότητα να το κάνετε στο μέλλον, οπότε και πάλι καταδικάζετε τον «κακό» που βρίσκεται απέναντί σας.
Αυτό φυσικά δεν το κάνετε μόνο εσείς.
Το κάνουν και τα επτά δις άνθρωποι. Ακόμα και εγώ που σας το επισημαίνω, το κάνω!
Αλλά ποιος είναι ο λόγος για αυτήν την βιασύνη;
Είναι η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ εσωτερική αίσθηση ότι είμαστε τέλειοι.
ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΞΤΕ: ακόμα και όταν παραδεχόσαστε ότι δεν είσαστε τέλειοι και κάνετε σφάλματα, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΤΕΛΕΙΟΙ μόνο και μόνο γιατί ομολογείτε ότι δεν είσαστε!
Φυσικά αυτό που λέω θα απορριφθεί από τους περισσότερους αν όχι από όλους. Απαιτείται μία πολύ ειδική κατάσταση για να αντιληφθούν την πραγματικότητα της δήλωσης. Και αυτή η κατάσταση δεν είναι παρά η ικανότητα της αντίληψης στραμμένη όχι προς τα έξω αλλά προς τα μέσα. Προς τον Εσωτερικό μας Ψυχολογικό Λαβύρινθο όπου ζει ο πανάρχαιος Μινώταυρος: το αγαπημένο μας ΕΓΩ.

Άνθρωπος…

Δεν θα κάνω την ετυμολογία της λέξης εδώ. Απλά θα καταθέσω κάποιες σκέψεις για αυτό το υπέροχο ον που λέγεται άνθρωπος.
Είναι πραγματικά απορίας άξιον το παρακάτω γεγονός. Παρά του ότι ερευνητές όλων των επιστημών και θρησκειών έχουν ενσκήψει, από παλαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, στην μελέτη του ανθρώπου, συνεχίζουν ακόμα να υπάρχουν κενά στην πλήρη κατανόηση των λειτουργιών του.
Και αυτό γιατί τα αποτελέσματα των ερευνών τους είναι αποσπασματικά, μονομερή, πολλάκις χρωματισμένα με υποκειμενικά στοιχεία και μη ικανά να λύσουν θεμελιώδεις απορίες περί της φυσιολογίας του δισυπόστατου αυτού όντος.

Γιατί ο άνθρωπος είναι ύλη και πνεύμα μαζί. Ακόμα και οι καθαρά σωματικές του λειτουργίες είναι πολυπλοκότατες και καθοδηγούμενες από την σοφία του ένστικτου κέντρου του.
Και τι να πει κανείς για τις πνευματικές και συνάμα ψυχολογικές του λειτουργίες. Εδώ υπάρχει τεράστιο πεδίο ανεξερεύνητο, ακόμα και από τους πιο σοβαρούς του είδους μελετητές.

Οπότε τι μπορώ να γράψω εδώ, που να μην έχει ήδη γραφεί… Μόνο την εμπειρία της ζωής μου και να τονίσω τις άπειρες δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος και που του έχουν εμφυτευτεί από γεννήσεώς του και ενδεχομένως πολύ πριν από αυτήν.

Αυτό που έχω κατανοήσει καλά, είναι ότι το ανθρώπινο πνεύμα όχι μόνον υπερέχει της ύλης, αλλά την διαποτίζει κιόλας και είναι αυτό που κινεί τα νήματα της ύπαρξής της.
Εφόσον ο άνθρωπος γνωρίσει σε βάθος και πειστεί για αυτήν την παραδοχή, είναι σε θέση να εκφράζεται ποικιλοτρόπως, με αρωγό το πνεύμα του, προς όλες τις κατευθύνσεις.

Για να μπορέσει να φτάσει ο άνθρωπος σε αυτή την κατανόηση, οφείλει να εργαστεί πάνω στον εαυτόν του με επιμονή, υπομονή και συνεχή σκοπό.
Η εργασία αυτή είναι θεληματική και όχι υποχρεωτική και πραγματοποιείται βήμα-βήμα στην πορεία της ζωής του.
Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι η πίστη στην ύπαρξη μιας δημιουργικής Δύναμης ανώτερης κατάστασης, από την οποία έχουν προέλθει τα πάντα. Αυτό από μόνο του, ‘αναγκάζει’ τον άνθρωπο να καταφεύγει συχνά πυκνά στην αναζήτηση βοήθειας από αυτήν την Δύναμη, γιατί από μόνος του αδυνατεί να προχωράει εκπληρώνοντας σε άριστο βαθμό όλα όσα απαιτούνται για την κατανόησή του.
Και είναι γεγονός ότι υπάρχει ανταπόκριση.

Έτσι λοιπόν, καθώς ο άνθρωπος μαθαίνει τον εαυτόν του, συγκρατεί όσα στοιχεία ωφελούν την προσπάθειά του και το πνεύμα του και απομονώνει όσα τον βλάπτουν. Με αυτές του τις δράσεις, αναπτύσσεται και εξελίσσεται ανοδικά.
Κάθε στιγμή είναι για αυτόν τον άνθρωπο μοναδική, γιατί από αυτήν εξάγει τις εμπειρίες που θα τον βοηθήσουν να πλησιάζει όλο και περισσότερο την Πηγή της ύπαρξής του.
Αυτήν με την οποία, εάν ταυτιστεί, θα έχει επιτελέσει το έργο του επί της γης!!!

Πηγή ΗΡΩ

Γνωμικά

Το φαρμάκι είναι πικρό στην γλώσσα. Η αλήθεια στα αυτιά.

Αυτός είναι ένας νόμος ο οποίος ισχύει διαχρονικά για κάθε άνθρωπο: Η υπερβολική ειλικρίνεια μετατρέπεται σε προσβολή.
Όση φιλία ή αγάπη και αν αισθάνεστε για κάποιον, όσο καλές προθέσεις και αν έχετε, θα πρέπει να είσαστε αρκετά «σοφοί» ώστε να μπορείτε να διακρίνετε [ανάλογα με την περίσταση] πόση «ποσότητα» αλήθειας μπορείτε να ξεστομίσετε.
Η ποσότητα αυτή δεν πρέπει να είναι ούτε λίγη γιατί μετατρέπεται σε ψέμα, ούτε και πολλή γιατί πληγώνει τον εγωισμό του άλλου.
Η καλή πρόθεση δεν αρκεί ΠΟΥΘΕΝΑ. Ο χειρούργος που θα σας κάνει μία εγχείρηση δεν έχει μόνο καλές προθέσεις. Έχει και αναισθητικό…

Γνωμικά

Παράγουν και δημιουργούν: Η σκέψη στην σιωπή. Η αρετή στην αφάνεια. Ο σοφός μέσα του.

Βάση όλων είναι η σκέψη. Αλλά όχι οποιοδήποτε είδος σκέψης. Αν σκεφτόσαστε για την οικονομία, την πολιτική, το ποδόσφαιρο, τα τυχερά παιχνίδια ή για τις διασημότητες τότε δεν σκέφτεστε. Απλώς αντιδράτε στις καθοδηγημένες/διαλεγμένες εντυπώσεις-ειδήσεις των ΜΜΕ. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερα να μην σκέπτεστε καθόλου.
Αυτό που αξίζει να σκέπτεστε είναι το πώς θα γίνετε καλύτεροι. Αλλά για να γίνει αυτό απαιτείται ησυχία.
Κάντε το παρακάτω πείραμα: βάλτε δυνατά την τηλεόραση στο σαλόνι και μετά προσπαθήστε να σκεφτείτε ένα σοβαρό πρόβλημα που έχετε. Θα δείτε τότε ότι δεν μπορείτε να σκεφτείτε. Και για να λύσετε ή να αναλύσετε το πρόβλημά σας θα κλείσετε την τηλεόραση.
Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ζούμε μόνιμα μέσα σε θόρυβο, και μαθαίνουμε τις νέες γενιές ότι ο θόρυβος είναι καλός και αποδεκτός ειδικά αν πρόκειται για «διασκέδαση».
Το Σύστημα ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να σκέφτεστε. Θέλει ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ότι σκέφτεστε. Για αυτόν τον λόγο ο δήθεν πολιτισμός μας είναι φτιαγμένος να παράγει θόρυβο. Όσο πιο πολύς θόρυβος τόσο λιγότερο σκέπτονται βαθιά οι άνθρωποι και όσο πιο επιφανειακά σκέπτονται τόσο ευκολότερα υπακούουν στο Σύστημα.
Βρείτε ένα μέρος ήσυχο και σκεφτείτε τα αυτά. Θα σας κάνει πολύ καλό κάτι τέτοιο.

Γνωμικά

Όσο πιο σάπιο είναι το κράτος τόσο πληθύνονται οι νόμοι.

Ο Τάκιτος γνώριζε κάτι το οποίο ελάχιστοι άνθρωποι έχουν πάρει είδηση: Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο φαίνεται.
Πριν από 2000 χρόνια δεν είχαν αυτοκίνητα, αεροπλάνα και κινητά. Αυτό είναι τεχνολογία και η τεχνολογία αλλάζει.
Όμως πριν 2000 χρόνια υπήρχε “κάτι” που δεν έχει αλλάξει ακόμα και ούτε πρόκειται να αλλάξει.
Και αυτό το “κάτι” είναι ο διεφθαρμένος ανθρώπινος ψυχισμός, ο οποίος αποζητάει όλο και ΠΙΟ πολλά χρήματα, ΠΙΟ πολύ φαγητό, ΠΙΟ μεγάλη δόξα, κλπ, κλπ, κλπ) και ΠΟΤΕ δεν ικανοποιείται με τα αποκτήματά του (το αμάξι ΜΟΥ, το σπίτι ΜΟΥ, η φήμη ΜΟΥ, το παιδί ΜΟΥ, κλπ, κλπ, κλπ), ενώ αισθάνεται ΠΙΟ καλός από τους άλλους, ΠΙΟ τίμιος από τους άλλους, ΠΙΟ σωστός από τους άλλους κλπ, κλπ, κλπ.
Αυτή ακριβώς η ψυχαναγκαστική μανία του «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ…» και του «ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ» είναι η αιτία της δυστυχίας μας (προσωπικής και παγκόσμιας). Αυτή διαφθείρει τους πολιτικούς, αυτή προκαλεί τις κομπίνες και τους χρηματισμούς, αυτή ξεκινάει τους πολέμους, αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία της παγκόσμιας θλίψης.
Και όσο αυτή αυξάνεται, τόσο αυξάνονται και οι σχετικοί νόμοι που προσπαθούν να ελέγξουν την παρανομία που γεννιέται.
Δείτε τα κοινοβούλια: καθημερινά ψηφίζουν νόμους, διατάξεις και άρθρα προσπαθώντας εις μάτην να καταπολεμήσουν κάτι που δεν καταπολεμιέται με νόμους αλλά μόνο με προσωπική εσωτερική κατανόηση του προβλήματος.
Πως μπορούν άνθρωποι διεφθαρμένοι από το «ΔΙΚΟ ΜΟΥ» και το «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ», έστω και αν υποθέσουμε ότι έχουν καλές προθέσεις, να καταπολεμήσουν το «ΔΙΚΟ ΜΟΥ» και το «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ»;

Γνωμικά

Ρώτησα αυτόν που ξέρει. Άκουσα αυτόν που μιλάει. Τίμησα αυτόν που δίνει. Ακολούθησα αυτόν που ΕΙΝΑΙ.

Εάν ρωτήσετε θα μάθετε κάτι. Εάν ακούσετε πάλι θα μάθετε κάτι. Μαθαίνοντας θα μπορείτε σιγά-σιγά και με αρκετή δυσκολία να διακρίνετε όποιον προσπαθεί να δώσει.
Όμως κανείς δεν ρωτάει και κανείς δεν ακούει. Ο λόγος είναι ότι όλοι νομίζουν ότι ξέρουν. Έχουν ανατραφεί έτσι.
Το αποτέλεσμα είναι ότι κανένας δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτόν που πραγματικά αξίζει.
Όλοι, θαμπωμένοι από κούφια λόγια και λαμπερά παρουσιαστικά, ακολουθούν ακριβώς εκείνους που θα έπρεπε να αποφεύγουν: τους εκμεταλλευτές της ανθρώπινης ζωής και ακόμα χειρότερα τους εκμεταλλευτές της ανθρώπινης ψυχής.
Κρίμα, αλλά έτσι είναι τα πράγματα για το ανθρώπινο κοπάδι, το οποίο τρέχει στους λύκους για προστασία.

Γνωμικά

Μπορείς να πεις πόσα κουκούτσια περιέχει ένα μήλο. Δεν μπορείς να πεις όμως πόσα μήλα περιέχει ένα κουκούτσι.

Ότι συμβαίνει σε ένα μήλο το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε έναν άνθρωπο.
Ένα μήλο έχει σπόρους και οι σπόροι έχουν άπειρες δυνατότητες. Ο άνθρωπος έχει επίσης σπόρους και αυτοί επίσης έχουν άπειρες δυνατότητες.
Αλλά εδώ είναι που αρχίσει το δράμα:
Ενώ το μήλο ακολουθεί την φύση του και παράγει δέντρα γόνιμα που τρέφουν ανθρώπους, ζώα και πουλιά, ο άνθρωπος ακολουθεί το ΕΓΩ του και παράγει καταστροφή, δυστυχία και πόνο.
Έχοντας την δυνατότητα της αυτοσυνείδησης, ξέφυγε από τον έλεγχο του ενστίκτου. Υπηρέτησε το προσωπικό του συμφέρον και δημιούργησε έναν πολιτισμό βασισμένο στην διαστροφή των αναγκών του.
Το ΕΓΩ πήρε τεράστιες διαστάσεις, αναπαράχθηκε στον Χρόνο και κατάπιε τον απλό φυσιολογικό άνθρωπο. Έτσι στην πραγματικότητα χρειάζεστε ένα πιάτο φαγητό για το βράδυ και ένα δωμάτιο για να κοιμηθείτε. Όμως η εγωική παγκόσμια διαστροφή σας, σας εκπαιδεύει από μικρούς και σας κάνει να χρειάζεστε μια μεγάλη αποθήκη γεμάτη τρόφιμα και τεράστια σπίτια με πολλά δωμάτια.
Αυτό όμως σημαίνει ότι άλλοι άνθρωποι δεν θα έχουν φαγητό να φάνε και μέρος να κοιμηθούν.
Αυτό βέβαια δεν ενδιαφέρει το πολυαγαπημένο ΕΓΩ των ανθρώπων.
Το αποτέλεσμα είναι ένας πολιτισμός με τεράστιες ανισότητες. Έναν πολιτισμό όπου ο πόλεμος, ο πόνος, η πείνα και τα βάσανα βρίσκονται στην ημερησία διάταξη.
Αυτό μπορεί να αντιστραφεί μόνο με την καλλιέργεια του ανθρώπου. Όμως η καλλιέργεια είναι δύσκολη υπόθεση και δεν μπορεί να την καταφέρει ο καθένας αφού η πρώτη προϋπόθεση είναι μία κοινωνία πολιτισμένη ψυχολογικά και όχι μία κοινωνία που εξυπηρετεί τα πάθη και την αποκτήνωση της μάζας.
Και βλέπετε κανέναν που να θέλει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση;
Εσείς οι ίδιοι -αν παίρνατε τα ηνία στα χέρια σας- δεν θα προκαλούσατε πόνο και δυστυχία σε κάποιους εξυπηρετώντας κάποια συμφέροντα κάποιων άλλων που θα τα θεωρούσατε σωστά και δίκαια;
Μην διαμαρτύρεστε λοιπόν για την παγκόσμια δυστυχία και αδικία. Εσείς οι ίδιοι είσαστε ο σπόρος που την παράγει.

Η αυτοεπάρκεια των χορτάτων

Ο Σολωμός είχε πει κάποτε: Η υπερηφάνεια είναι το εμπόδιο της σοφίας.
Αυτοδιαφημιζόμαστε ότι ανήκουμε στο είδος «Homo Sapiens», δηλαδή στον «Άνθρωπο τον σοφό». Μάλιστα είμαστε τόσο τρομεροί ώστε ανήκουμε στην τελευταία υποκατηγορία την οποία σοφίστηκαν οι τρομεροί επιστήμονές μας: το «Homo Sapiens Sapiens», δηλαδή τον «άνθρωπο τον σοφό-σοφό»!!!. Είμαστε μία κατηγορία από μόνοι μας!
Το πόσο σοφοί είμαστε το βλέπετε παντού γύρω σας. Καταστρέφουμε τον μοναδικό πόρο που μας κρατάει ζωντανούς: την επιφάνεια του πλανήτη μας με τις πολύ λεπτές οργανικές ισορροπίες του.
Και μόνο τα διακόσια εκατομμύρια κινέζων που είναι άστεγοι στην «μεγαλύτερη» δυναμικά αναπτυσσόμενη οικονομία της γης είναι αρκετό αποδεικτικό στοιχείο.
Ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της «σοφίας» μας είναι ότι τα φάρμακα και τα τρόφιμα είναι αντικείμενο παιχνιδιού και εκμετάλλευσης στα χρηματιστήρια.
Ορίστε τι έγραψε το Bloomberg τον Ιούλιο του 2012:
Δεν είναι βέβαια μόνο οι «φυσικοί» παράγοντες που επηρεάζουν τις τιμές των τροφίμων. Με την αρχή της τραπεζικής κρίσης το 2007- 2008, ένα νέο κύμα κερδοσκοπίας έκανε την εμφάνιση του στα αγροτικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένης της ζάχαρης αλλά και των κτηνοτροφικών προϊόντων. Η αξία τους ανέβηκε συνολικά από (κάτι λιγότερο από) 2 τρις δολάρια στα 9 τρις δολάρια το 2007.
Μεγάλοι οργανισμοί ανάλογων συμφερόντων, που αγοράζουν και κατακρατούν τα τρόφιμα για μεγάλες περιόδους, άρχισαν να επενδύουν στην «φούσκα των τροφίμων» κι έτσι δεν αύξησαν απλά τις τιμές αλλά δημιούργησαν κι ελλείψεις – κατά κύριο στις λεγόμενες «αναπτυσσόμενες» οικονομίες.
Οι κερδοσκόποι «χαιρέτισαν» αυτή την τελευταία κρίση στα τρόφιμα με βροχή στοιχημάτων για τις τιμές. Αυτή η συμπεριφορά που οδήγησε στην αύξηση των τιμών, συνοψίζεται αποκαλυπτικά στα λόγια ενός χρηματιστή: «Είναι σα να άνοιξε η κάνουλα των χοντρών κερδών».
Ξέρω. Θα πείτε:
«καλά τώρα»
ή
«και τι με νοιάζει εμένα»
ή
«δεν γίνονται αυτά τα πράγματα σήμερα»
Ο λόγος είναι ότι ανήκετε στο μικροσκοπικό ποσοστό των ανθρώπων που έχουν περισσότερο φαγητό από όσο χρειάζονται, οπότε δεν ενδιαφέρεστε ιδιαίτερα για τους άλλους. Αυτό όμως δεν κάνει ούτε εμάς πολιτισμένους, αλλά ούτε και την κοινωνία μας πολιτισμένη.
Ή όχι;

Γνωμικά

Στα αναπάντεχα της ζωής να μην κλαις ούτε να γελάς. Να καταλαβαίνεις.

Αυτή είναι μία ιδιότητα που ΔΕΝ την έχουν οι άνθρωποι.
Ο λόγος είναι ότι απαιτείται ψυχραιμία και παρατήρηση του γεγονότος. Ορίστε μία αναγκαστικά πολύ σύντομη και μικρή ανάλυση:
1) Οι άνθρωποι δεν είναι ψύχραιμοι γιατί έχουν την καταστροφική ψυχολογική τάση της υπερβολής. Με λίγα λόγια ΘΑ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ με οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο, θετικό ή αρνητικό γεγονός της ζωής τους.
2) Οι άνθρωποι έχουν την εξίσου καταστροφική ψυχολογική τάση να βγάζουν συμπεράσματα πριν καλά-καλά δουν ή ακούσουν αυτό που συμβαίνει. Επομένως, με το να βγάζουν καταδικαστική ή επιδοκιμαστική απόφαση ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ το γεγονός.
Αυτή η διαδικασία γίνεται αυτόματα και πολύ γρήγορα και κανένας δεν την προσέχει.
Παρατηρήστε το στον εαυτό σας. Με λίγη επιμονή και υπομονή, θα δείτε ότι από τις πρώτες λέξεις του συνομιλητή σας έχετε ήδη «καταλάβει» τι θέλει να πει, έχετε βγάλει τα συμπεράσματά σας, έχετε έτοιμη την απάντηση, και επιπλέον ΒΙΑΖΕΣΤΕ να απαντήσετε πριν ολοκληρώσει αυτό που λέει.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι «ξέρουν το σωστό» και θέλουν να διορθώσουν τους άλλους.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε την αιτία που τίποτε εποικοδομητικό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί στον κακόμοιρο αυτόν πλανήτη.

Γνωμικά

Ο αισιόδοξος πιστεύει ότι έχουμε πολλές δυνατότητες σήμερα. Ο απαισιόδοξος φοβάται ότι αυτό είναι αλήθεια.

Έχετε προσέξει την σημερινή σας κατάσταση;
Θυμάστε πως αντιμετωπίζατε την ζωή όταν ήσασταν μικροί;
Ποια ήταν τα όνειρά σας;
Θέλατε να γίνετε γιατροί, αστροναύτες, στρατηγοί, βασιλιάδες;
Παιδικά όνειρα θα μου πείτε.
Τελικά, καταντήσατε υπάλληλοι που τρέχουν για το μεροκάματο ή «μαγαζάτορες» που παλεύουν να κρατήσουν ανοιχτή την επιχείρηση ληστεύοντας και ληστευόμενοι;
Έχετε καταλάβει τι είναι αυτό που σας έφερε στην σημερινή σας «μη ονειρική» κατάσταση;
Ήταν βόλεμα; αμυαλιά; τεμπελιά; ατυχία;
Πάντως ότι και αν ήταν το φαινομενικό πρόβλημα που σας έφερε σε αυτήν την κατάσταση, ένα είναι σίγουρο: κάπου κάτω από την προσωπικότητα, κρυμμένος πίσω από δεκάρικους λόγους για την αξία σας, το πόσο άτυχοι σταθήκατε και το πόσο αγνώμονες ήταν οι άλλοι απέναντί σας, κρύβεται ο κύριος φταίχτης: το αγαπημένο ΕΓΩ και ο Φόβος. Και αν δεν το γνωρίζετε, ο φόβος είναι το κύριο κίνητρο της δράσης του ανθρώπου.
Το ξέρω ότι εσείς (αντίθετα από τους άλλους ανθρώπους) είσαστε άφοβοι, θαρραλέοι και τρομεροί.
Αλλά καλόν θα ήταν να κλειστείτε στο δωμάτιό σας, χωρίς να σας βλέπει κανείς, και να ομολογήσετε μπροστά στον καθρέπτη σας όλα εκείνα που σας τρομοκρατούν και θέλετε ΠΑΣΕΙ ΘΥΣΙΑ να τα ξεχάσετε.
Λοιπόν;
Φοβάστε μήπως μείνετε άνεργοι;
Μήπως αρρωστήσετε;
Μήπως σας απατήσει ο σύντροφός σας;
Μήπως δεν αναγνωρίσουν οι άλλοι την αξία σας;
Μήπως σας προδώσουν;
Μήπως κακολογήσουν;
Μήπως σας παρεξηγήσουν;
Μήπως μείνετε μόνοι;
Μήπως σας ληστέψουν;
Βρείτε τον φόβο ή μάλλον τους φόβους σας και έπειτα σκεφτείτε:
Μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτούς;
Αν δείτε το θέμα ψύχραιμα θα διαπιστώσετε ότι αυτά που μπορείτε να κάνετε είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Και όσο και αν παιδευόσαστε, το μόνο που καταφέρνετε είναι τελικά να ζείτε μέσα στον φόβο ΧΩΡΙΣ να μπορείτε ν αποφύγετε οποιοδήποτε ατυχές συμβάν.
Τότε (ίσως) θα βγάλετε το συμπέρασμα ότι δεν αξίζει τον κόπο να φοβόσαστε.
Με αυτήν την μέθοδο, δεν θα αποκτήσετε περισσότερα λεφτά ή καλή υγεία, δεν θα γίνετε διάσημοι, δεν θα αναγνωρίσουν την «αξία» σας.
Αλλά σας εγγυώμαι ότι σίγουρα θα αισθανθείτε καλύτερα. Και ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί τελικά. Ο αγαπημένος μου συγγραφέας λέει:
«Πρέπει να μάθουμε να μην φοβόμαστε. Όταν τελειώνει ο φόβος, τότε η ζωή επιφυλάσσει στον άνθρωπο πολλές ευχάριστες εκπλήξεις».

Γνωμικά

Κάθε λεπτό που θυμώνεις χάνεις εξήντα δευτερόλεπτα ευτυχίας.

Ο θυμός σε βάζει σε μία κολάσια εσωτερική κατάσταση. Πολλές φορές σε ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ να πεις ή να κάνεις πράγματα για τα οποία μετά από λίγο μετανοείς πικρά, συνήθως χωρίς να μπορείς να διορθώσεις το σφάλμα σου.
Θα συμπληρώσω ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον θυμό.
Για αυτό πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και σημειώστε πόσα λεπτά κάθε ημέρα περνάτε μέσα σε θυμό…
Και πόσα λεπτά περνάτε μέσα σε ζήλια…
Και πόσα λεπτά περνάτε μέσα σε απληστία..
Και πόσα λεπτά περνάτε μέσα σε ματαιοδοξία…
Και πόσα λεπτά περνάτε μέσα σε απελπισία…
Και πόσα λεπτά περνάτε μέσα σε φόβο…
Και πόσα λεπτά περνάτε μέσα σε μίσος…
Κλπ…
Κλπ…
Κλπ…
Κάντε την πρόσθεση και θα δείτε πόσες ώρες δυστυχίας κάθε ημέρα περνάτε κυριολεκτικά με την θέλησή σας μέσα στην κόλαση.

Ο Νίτσε, οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες

Οι ξένοι μας θαυμάζουν αλλά και ταυτόχρονα μας μισούν και θέλουν να μας καταστρέψουν. Εμείς κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να τους διευκολύνουμε. Και αν πιστεύετε ότι αυτό το «θέλουν να μας καταστρέψουν» είναι υπερβολή μπορείτε να διαβάσετε τι γράφει ο ίδιος ο περίφημος γερμανός φιλόσοφος.
Ο Νίτσε έχει γράψει ένα βιβλίο με «πολύπαθο» τίτλο. Μπορεί να το βρείτε σαν «Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα και την μουσική» ή «Η γέννηση της τραγωδίας» ή «Ελληνισμός και πεσιμισμός». Στο βιβλίο του ο Νίτσε»  ασχολείται με την δημιουργία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Εκεί  υπάρχει ένα ενδιαφέρον κομμάτι το οποίο ήδη έχει βγει σε αρκετές αναρτήσεις, σε ελεύθερη μετάφραση. Το βιβλίο έχει εκδοθεί και στα ελληνικά. Θα προτιμήσω όμως να μεταφράσω το κομμάτι από την αγγλική έκδοση που βρήκα στο διαδίκτυο. Και η δική μου μετάφραση θα είναι σχετικά ελεύθερη, αλλά φυσικά θα είναι εξ ορισμού η καλύτερη!!!
Στην αρχή του δεκάτου πέμπτου κεφαλαίου, λοιπόν, ο Νίτσε αναφέρει:
«Υπό την έννοια αυτών των τελευταίων δυσοίωνων ερωτημάτων που πρέπει τώρα να επισημανθεί το πώς η επιρροή του Σωκράτη (επεκτεινόμενη μέχρι την παρούσα στιγμή, στην πραγματικότητα, σε όλο το μέλλον) έχει εξαπλωθεί πάνω στις επόμενες γενεές σαν μία διαρκώς αυξανόμενη σκιά στον απογευματινό ήλιο, και πώς αυτή η επιρροή ξανά και ξανά απαιτεί μια αναγέννηση της τέχνης, ναι, μιας τέχνης ήδη με μεταφυσική, ευρύτερη και βαθύτερη έννοια, και τις δικές της αιώνιες εγγυήσεις συνάμα με την αιωνιότητα της τέχνης.
Πριν αυτό μπορέσει να γίνει κατανοητό, προτού η εγγενής εξάρτηση της κάθε τέχνης από τους Έλληνες, τους Έλληνες από τον Όμηρο έως τον Σωκράτη, παρουσιαστεί με πειστικό τρόπο, θα έπρεπε να συμβεί σε εμάς σε σχέση με αυτούς τους Έλληνες, αυτό που συνέβη με τους Αθηναίους σε σχέση με τον Σωκράτη. Σχεδόν κάθε εποχή και κάθε στάδιο του πολιτισμού έχει επιδιώξει, σε κάποια στιγμή, με βαθιά δυσαρέσκεια, να απαλλαγεί από τους Έλληνες, διότι στην παρουσία τους οτιδήποτε έχει επιτευχθεί, έχει ειλικρινά θαυμαστεί και προφανώς είναι αρκετά πρωτότυπο, φαίνεται ξαφνικά να χάνει την ζωή και το χρώμα του και να συρρικνώνεται σε ένα αποτυχημένο αντίγραφο, ακόμα και σε καρικατούρα. Και έτσι ξεσπάει πηγαία αγανάκτηση κάθε φορά εναντίον αυτού του αλαζονικού μικρού έθνους, το οποίο τόλμησε να ορίσει για πάντα ως «βάρβαρο» ό,τι δεν ήταν γηγενές: ποιοι είναι αυτοί (θα ρωτήσει κάποιος τον εαυτό του) οι οποίοι, αν και διαθέτουν μόνο μια εφήμερη ιστορική μεγαλοπρέπεια, γελοία περιορισμένους θεσμούς, μια αμφίβολη ηθική στα έθιμά τους, και που ακόμα είναι στιγματισμένοι με άσχημες αμαρτίες, διεκδικούν την αξιοπρέπεια και την μοναδική θέση μεταξύ των λαών, την οποία έχει η ιδιοφυΐα μεταξύ των μαζών;
 Τι κρίμα που κάποιος δεν ήταν τόσο τυχερός ώστε να βρει την κούπα με το κώνειο με το οποίο θα μπορούσε να τελειώσει μια τέτοια υπόθεση χωρίς καθυστέρηση, διότι όλο το δηλητήριο το οποίο προκαλούν μέσα του ο φθόνος, η συκοφαντία, και η δυσαρέσκεια δεν αρκεί για να καταστραφεί ετούτο το αυτο-επαρκές μεγαλείο!
Και έτσι κάποιος αισθάνεται ντροπή και φόβο στην παρουσία των Ελλήνων. Εκτός και αν εκτιμάει την αλήθεια πάνω από όλα τα πράγματα, και επίσης αν τολμήσει να αναγνωρίσει αυτήν την αλήθεια, ότι οι Έλληνες, ως ηνίοχοι, κρατούν στα χέρια τους τα ηνία του δικού μας και του κάθε πολιτισμού, αλλά και ότι σχεδόν πάντα το άρμα και τα άλογα είναι πολύ φτωχό υλικό και δυσανάλογο σε σχέση με την δόξα των οδηγών τους, οι οποίοι στην συνέχεια θα θεωρήσουν σαν άθλημα το να οδηγήσουν μια τέτοια ομάδα στην άβυσσο, την οποία οι ίδιοι θα αποφύγουν με το άλμα του Αχιλλέα».

Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;

Γνωμικά

Σήκω για να σε δουν. Μίλα για να σε ακούσουν. Σώπαινε για να σε εκτιμήσουν.

Να και μία παροιμία παντελώς ξεπερασμένη και χωρίς καμία εφαρμογή στην «πολιτισμένη» κοινωνία μας.
Αν ένας σοφός άνθρωπος σωπάσει θα ξεχαστεί ΑΚΑΡΙΑΙΑ από την μάζα, η οποία έχει ανατραφεί με το εύκολο, το εντυπωσιακό, το ασήμαντο, το χωρίς νόημα, και γενικά με τα σκουπίδια της σημερινής κατώτατης ανθρώπινης διανόησης.
Όχι βέβαια ότι τελικά θα τον άκουγε κανένας όσο και να φώναζε.
Αυτό το πρόβλημα είναι πανάρχαιο. Είναι το πρόβλημα που κατέστρεψε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και κάθε άλλον αρχαίο και ξεχασμένο πια πολιτισμό. Μερικοί σοφοί που θα δώσουν μία ώθηση, δεν αρκούν για να «σηκώσουν πνευματικά» ολόκληρη την αγνοούσα, ηλίθια και ψωροπερήφανη κοινωνία της εποχής τους. Το πολύ-πολύ να προκαλέσουν μία παροδική πνευματική λάμψη, η οποία θα εξαφανιστεί γρήγορα.

Μια μέρα ο Διογένης μιλούσε στην αγορά για ένα σοβαρό ζήτημα, αλλά κανείς δεν τον πρόσεχε. Άρχισε λοιπόν να κάνει περίεργους ήχους με σφυρίγματα, κοάσματα και άλλα. Τότε (φυσικά) μαζεύτηκαν πολλοί γύρω του και αυτός τους είπε:
Μυαλό που έχετε! Όταν πρόκειται για φλυαρίες τρέχετε αμέσως, αλλά όταν πρόκειται για σπουδαία ζητήματα τότε αμελείτε και καθυστερείτε!
Αυτή η ιστορία σας θυμίζει καθόλου την σημερινή κατάσταση;

Γνωμικά

Σοφός δεν είναι εκείνος που έχει πολλές γνώσεις, αλλά εκείνος που έχει λίγες αδυναμίες.

Έχετε προσέξει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα βγάζει «ανειδίκευτους μορφωμένους»;
Έχετε προσέξει ότι ένας μορφωμένος επιστήμονας δεν ξέρει (αλλά και φοβάται) να αλλάξει μία λάμπα στο πορτατίφ;
Έχετε προσέξει ότι πάντα απαιτείται ένας «ειδικός» ακόμα και για τα απλούστερα πράγματα;
Έχετε προσέξει ότι είσαστε «ειδικοί» αρκεί να πάρετε ένα επίσημο χαρτί, έστω και αν δεν ξέρετε να κάνετε μία διαίρεση;
Έχετε προσέξει ότι υπάρχει ένας κατακλυσμός νόμων και διατάξεων που απαιτούν «ειδικούς» και άδειες για κάθε περίπτωση;
Έχετε προσέξει ότι όλα αυτά ακρωτηριάζουν και αποθαρρύνουν την ανθρώπινη δημιουργικότητα;
Έχετε προσέξει ότι από την στιγμή που γεννιέστε σας τοποθετούν πάνω σε ένα βάθρο μεγαλειότητας;
Έχετε προσέξει ότι μόνιμα σας εκπαιδεύουν έτσι ώστε να είσαστε ονειροπαρμένοι, εγωπαθείς, αδρανείς και άπληστοι;
Έχετε προσέξει ότι θέλετε να έχετε τα πάντα και να απολαμβάνετε τα πάντα μόνο και μόνο «γιατί είσαστε εσείς»;
Έχετε προσέξει πόσες επίκτητες ανάγκες σας έχουν δημιουργήσει;
Έχετε προσέξει πόσο απελπισμένα χρειάζεστε τους «ειδικούς» και τα προϊόντα τους για να σας καλύψουν την οποιαδήποτε υλική, σωματική, συναισθηματική ή ψυχική ανάγκη σας;
Τελικά έχετε προσέξει το γεγονός ότι για όλα εσείς έχετε ΠΑΝΤΑ δίκιο και ότι για όλα φταίνε ΠΑΝΤΑ οι άλλοι και ΠΟΤΕ εσείς;
ΤΕΛΙΚΑ, ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ;
Αν όχι αρχίστε να προσέχετε κάτι, οτιδήποτε, τώρα!
Έτσι ίσως να ανακαλύψετε το μονοπάτι που οδηγεί στην σοφία. Το αν θα το ακολουθήσετε όμως είναι άλλο θέμα.

Γνωμικά

Σοφός άνθρωπος δεν αυτός που αν φύγει για λίγο θα σου λείψει. Σοφός είναι αυτός που όταν τον γνωρίσεις θα νιώσεις ότι σου έλειπε μια ζωή.

Η έννοια της σοφίας έχει διαστρεβλωθεί άγρια από τον σύγχρονο πολιτισμό. Έχει καταντήσει να σημαίνει «μέγεθος διανοητικής πληροφόρησης».
Ο πραγματικός σοφός δεν είναι ένας άνθρωπος που έχει αποστηθίσει ολόκληρες βιβλιοθήκες ή που έχει ένα πτυχίο που του επιτρέπει να κάνει τον ειδικό στις αγράμματες ανθρώπινες μάζες.
Ο πραγματικός σοφός μπορεί να είναι τελείως αγράμματος ή να μην έχει ούτε ένα πτυχίο. Εκείνο που κάνει την διαφορά είναι ότι μπορεί και «βλέπει». Γνωρίζει στιγμιαία τις αιτίες των πραγμάτων, τις προθέσεις των ανθρώπων, την αλήθεια και το ψέμα πίσω από τα λαμπρά λόγια τους. Γνωρίζει «χωρίς να ξέρει πως». Οι αιτίες των πραγμάτων είναι ορατές για αυτόν. Λειτουργεί έξω από τον χωροχρόνο. Αδιαφορεί για κάθε «σημαντικό ζήτημα» που μας τρώει τον χρόνο μας.
Τώρα το πώς το επιτυγχάνει αυτό είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλιο», αφού πρόκειται για μία δύσκολη διαδρομή, η οποία δεν είναι τόσο εύκολο να εξηγηθεί, ούτε τόσο απλό ώστε να την καταλάβει κάποιος και τελικά να την αποδεχθεί.
Αλλά η διαδρομή ξεκινάει από εσάς. Αναρωτηθείτε:
Εσείς είσαστε σοφοί ή απλά πολύξεροι;
Ξέρετε κανέναν σοφό;
Και αν ξέρετε προσπαθείτε να του μοιάσετε;
Ή απλά είσαστε ευχαριστημένοι να φυτοζωείτε ασχολούμενοι με τις μοντέρνες σαχλαμάρες της καθημερινότητας;

Γνωμικά

Λέει ο Αριστοτέλης: Ασκούμενοι σε πράξεις μετριοπαθείς γινόμαστε μετριοπαθείς και ασκούμενοι σε πράξεις θαρραλέες γινόμαστε θαρραλέοι.

Εσείς σε τι πράξεις ασκείστε;
Μήπως απλά ασκήστε στον καταναλωτισμό; Στην μετριότητα; Στην τεμπελιά; Στην κενοδοξία; Στην κακομοιριά; Στην δειλία; Στον φόβο; Στον ωχαδερφισμό;
Και επειδή (μην το αρνείστε) τα ασκείτε όλα αυτά, και άλλα χειρότερα, τότε πως περιμένετε να αλλάξει η ζωή σας προς το καλύτερο; Πως περιμένετε να συμβεί κάτι διαφορετικό από την τραγωδία που συμβαίνει στην γη;
Κρίμα.
Όπως λέει και ο αγαπημένος μου συγγραφέας:
Δεν θα ήταν όμορφο να αποφασίσουμε να περάσουμε όλη μας την ζωή σαν ήρωες και πολεμιστές και όχι σαν φοβισμένοι τυφλοπόντικες;

Γνωμικά

Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να εξουσιάζεις τον εαυτό σου.

Πως μπορεί να υπάρχει ελευθερία σήμερα; Η αυτοκυριαρχία, η αυτοσυγκράτηση, το «ευ ζειν», έχουν αντικατασταθεί από την ασυδοσία, τον εκμαυλισμό και την απόκτηση πλούτου.
Τα μικρά παιδιά υφίστανται έναν καταιγισμό, μία τρομερή πλύση εγκεφάλου, που τα ανεβάζει «στο βάθρο του βασιλιά» χαϊδεύοντας τον ελοχεύοντα εγωισμό τους, καλλιεργώντας τα εν δυνάμει πάθη τους και αναθρέφοντάς τα με «άρτον και θεάματα».
Και όλοι εσείς αφήνετε την κατάσταση να διαιωνίζεται. Έχετε «σοβαρό λόγο» για αυτό βέβαια. Έχετε να δουλέψετε, να αγοράσετε ηλεκτρονικά ήδη, να δείξετε το πόσο αξίζετε (μόνο και μόνο γιατί είσαστε εσείς), να δείτε αθλητικά και σαπουνόπερες κλπ, κλπ ,κλπ. Που καιρός για τέτοια παραμύθια.
Για να βρείτε (ΑΝ θέλετε βέβαια) την αιτία της παγκόσμιας δυστυχίας δεν χρειάζεται να πάτε πολύ μακριά. Αρκεί να κοιταχτείτε στον καθρέφτη σας. Εκεί θα δείτε όλο το τέρας του εγωισμού που μεταμφιέζεται σε έναν καλόκαρδο και πολιτισμένο άνθρωπο.