Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…

Μέχρι τώρα, κάνοντας μία ανάρτηση δεν περίμενα από όλους όσους την διαβάσουν να συμφωνούν μαζί μου ή έστω να ενδιαφέρονται για το θέμα που αναλύω. Υπέθετα όμως ότι καταλάβαιναν αυτό που εννοούσα, ειδικά όταν δεν επρόκειτο για τίποτε δυσνόητα πράγματα. Η ζωή όμως μου απέδειξε ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι παρά μία φαντασία.
Στις 3/12/2016 ήταν η παγκόσμια ημέρα των ΑΜΕΑ και για αυτό έκανα μία ανάρτηση με τίτλο «Ο χορός των ΑΜΕΑ». Περιείχε και ένα βιντεάκι που είχα ανεβάσει στο Youtube. Εκεί έλεγα διάφορα πράγματα και αναπαριστούσα τον χορό που είχα δει να χορεύει ένας ανάπηρος (ή στην πολιτικά ορθή γλώσσα «άτομο με ειδικές ικανότητες») όταν ήμουνα μικρός.
Θεωρούσα ότι αυτά που έλεγα ήταν απολύτως απλά και ξεκάθαρα. Όμως έπεσα από τα σύννεφα, όταν στο Youtube κάποιος έκανε σχόλιο ρωτώντας με αν κοροϊδεύω τους ΑΜΕΑ!!!
Οπότε, αν σε ένα τόσο απλό θέμα μπορεί να υπάρξει μία τόσο μεγάλη παρεξήγηση, τότε τι γίνεται με άλλα πολύ πιο περίπλοκα και πολύ πιο σοβαρά θέματα, τα οποία προσπαθώ να αναλύσω -φυσικά- με την δική μου υποτυπώδη λογική;
Ξαφνικά άρχισα να αισθάνομαι πλέον πολύ, μα πολύ απελπισμένος…