Μια «μαύρη» ερώτηση

Η παγκοσμιοποίηση προχωράει με γρήγορους ρυθμούς. Και οι σύγχρονοι σκλάβοι σε ολόκληρο τον κόσμο -πανευτυχείς- περιμένουν υπομονετικά στις ουρές για να αγοράσουν «φθηνά» τις κινέζικες μπακατέλες, την ημέρα της γιορτής τους.
Άρτι αφιχθείσες οι «μαύρες Παρασκευές» έγιναν άμεσα δεκτές από τα αμερικανάκια του Ελλαδιστάν, τα οποία απέδειξαν ότι αμερικανοποιήθηκαν πλήρως. Θα πρότεινα του Τσίπρα να ζητήσει από τον Τράμπ να γίνουμε η πεντηκοστή πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ. Το αξίζουμε εξάλλου.
Και τώρα η ερώτηση:
Οι «μαύρες» εκπτώσεις φτάνουν ακόμα και το 80%, τουλάχιστον από τους τίμιους εμπόρους.
Και αφού οι καταστηματάρχες «είναι ευχαριστημένοι» με τον μεγάλο τζίρο, σημαίνει ότι παρά την τεράστια έκπτωση, βγαίνει κέρδος.
Που σημαίνει ότι η τεράστια έκπτωση δεν είναι παρά ΥΠΕΡΚΕΡΔΟΣ.
Και εκτός από την αισχροκέρδεια ολόκληρου του χρόνου, γιατί όλοι παραπονιούνται ότι ο κόσμος δεν ψωνίζει; Γιατί δεν κρατάνε μόνιμα τις τιμές σε αυτά τα επίπεδα ώστε όλοι να αγοράζουν ολόκληρο τον χρόνο αυτό που χρειάζονται;
Γιατί το κράτος απαγορεύει τις μόνιμες εκπτώσεις ή μάλλον γιατί επιτρέπει τις τεράστιες τιμές;
Κατά την γνώμη μου είναι απλό. Μία φορά τον χρόνο, οι πειναλέοι σκλάβοι θα πρέπει να αισθάνονται πλούσιοι και τρομεροί. Διαφορετικά μπορεί να αρχίσουν να σκέφτονται. Κάπως έτσι συμβαίνει με το καρναβάλι του Ρίο οπότε κάθε χρόνο οι εξαθλιωμένοι Βραζιλιάνοι ξεθυμαίνουν.
Το ίδιο συνέβαινε και με την γιορτή των σκλάβων στην αρχαία Ρώμη.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ίδια αφεντικά, ίδιοι σκλάβοι, ίδιος σκοπός. Μόνο η μέθοδος διαφέρει.