Ο Αβαδδών επί της Ελλάδος [αλλά εγώ στον κόσμο μου]

Abaddon: ο άγγελος καταστροφέας των εβραίων, ο ελληνιστί Απολλύων λεγόμενος…
Περιέρχεται την χώρα μας και προκαλεί καταιγισμό εθνικών καταστροφών.
Μάλλον ανεπανόρθωτων…
Και όσα ήταν να ειπωθούν ειπώθηκαν. Μοιραία μπορείς να κάνεις μόνο επαναλήψεις. Και να πεις αυτά που πρέπει με ένα τραγούδι.
Στις 12/3/16 είχα κάνει την ανάρτηση Και εγώ στον κόσμο μου (1)
Δεν πίστευα ότι σήμερα θα ήταν περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Παρακαλώ διαβάστε την.

Μακεδονία, εθνικός διχασμός και πόλεμος

Είχα προγραμματίσει να κάνω την ανάρτηση με τίτλο «Νέο ατύχημα με πολεμικό πλοίο» αλλά τα γεγονότα με αναγκάζουν να τον αλλάξω.
Υποθέτω ότι όλοι καταλαβαίνετε ότι έφτασε η ώρα για την μοιρασιά των νότιων Βαλκανίων. Τα πετρέλαια στο Ιόνιο [που τα εκμεταλλεύονταν οι Γερμανοί επί Κατοχής!], η ανάγκη εισδοχής νέων κρατών-δούλων στην ΕΕ, η ανάγκη επέκτασης του ΝΑΤΟ με την ΤΕΡΑΣΤΙΑ αμερικανική βάση στα Σκόπια, έκαναν όλους τους «φίλους» μας να ενδιαφέρονται ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ για την διευθέτηση του προβλήματος της ονομασίας.
Και αν δεν υπακούσουμε, θα έχουμε ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ εθνικό διχασμό και πόλεμο με τους γείτονες. Αυτό είναι ένα έργο παιγμένο και ξαναπαιγμένο. Να σας θυμίσω μόνο την Μικρασιατική καταστροφή και την Κύπρο. Και ήδη οι «δημοκρατικές συλλογικότητες» του ΣΥΡΙΖΑ απειλούν καθαρά με βία, αίμα και δολοφονίες, αφού έχουν αναλάβει εργολαβικά «να μας σώσουν από τον φασισμό». Απειλούν ακόμα και την ίδια τους την κυβέρνηση.
Το πρόβλημά μου δεν είναι ο πόλεμος. Αυτός έτσι κι αλλιώς θα γίνει. ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Το πρόβλημά μου δεν είναι οι ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ για εμάς εξωτερικές επεμβάσεις των «φίλων και συμμάχων» μας. Αυτές ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ βασισμένες στην καταπληκτική και διαχρονική αυτοκαταστροφική μας εγωπάθεια.
Το πρόβλημά μου είναι πόσοι φουκαράδες μάχιμοι θα σκοτωθούν χωρίς λόγο μέσα σε άθλιας ποιότητας πλοία, άρματα μάχης και αεροπλάνα. Μην ξεχνάτε τους νεκρούς που είχαμε πρόσφατα όταν έπεσε ένα ελικόπτερο που πέταγε από το 1960…
Μπορεί να είμαστε πράγματι μία τοπική υπερδύναμη, αλλά έχουμε ακόμα μία τεράστια ποσότητα από σακαράκες για πολεμικό υλικό. Τις συντηρούμε με το αίμα μας για να καταστραφούν πανεύκολα σε πρώτη ευκαιρία. Και  [πάω στοίχημα} ότι ακόμα υπάρχουν μόνιμοι του στρατού που μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν με τον παλιό λαϊκό τίτλο «καραβανάδες» με την έννοια ότι πρόκειται για άτομα ημιμαθή. Φυσικά σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκει το σύνολο των στρατιωτικών της χώρας. Ορίστε η μετονομασμένη ανάρτηση:

Πριν μερικές το αρματαγωγό Λέσβος παρασύρθηκε από τον αέρα και χτύπησε στην προκυμαία κάνοντας μία ρωγμή δύο μέτρων. Αν και προφανώς έφταιγε ο πολύ δυνατός άνεμος, ίσως να υπάρχει και μία άλλη μικρή, κρυφή αιτία που κάποτε ελπίζω να εκλείψει.
Τελικά περιμένατε κάτι καλύτερο από ένα σαπιοκάραβο που κατασκευάστηκε το 1942 και επισκευάζεται με μεταχειρισμένα ανταλλακτικά, από ημιμαθείς τεχνικούς;
Αν μάλιστα προσθέσουμε ότι μία μερίδα των μονίμων αξιωματικών [όχι όλοι βέβαια] είναι «καραβανάδες», με την έννοια ότι δεν είναι και τόσο έξυπνοι ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη ικανότητα, εφόσον ο καπετάνιος του ήταν τέτοιος τότε το ατύχημα ήταν αναμενόμενο.
Μιλώντας από δική μου πείρα θα σας διηγηθώ τέσσερα περιστατικά που δείχνουν ότι μία μερίδα μονίμων είναι ημιμαθείς, εγκληματικά αδιάφοροι και ανίκανοι.
Υπηρέτησα στον Αετό, ένα από τα «θηρία» που ναυπηγήθηκαν την ίδια περίπου περίοδο με το Λέσβος.  Μπορώ να τον χαρακτηρίσω «ντενεκέ μίας χρήσεως», αφού οι αμερικανοί ενδιαφέρονταν να φτιάξουν πολλά πλοία -όσο πιο γρήγορα γινόταν- για τις ανάγκες της εποχής.
1] Σε μία από τις περιπολίες κάναμε άσκηση πυρκαγιάς. Τα αγήματα ανέβηκαν στο κατάστρωμα, άπλωσαν τις μάνικες και εγώ στο μηχανοστάσιο εκκίνησα την αντλία πυρκαγιάς για να δώσω νερό στο δίκτυο. Ανέβασα την πίεση στις δέκα ατμόσφαιρες, σύμφωνα με τις οδηγίες. Τότε ήρθε έντρομος ο «καραβανάς» της βάρδιας και κατέβασε την πίεση στις δύο ατμόσφαιρες λέγοντας ότι το δίκτυο ήταν σάπιο και μπορεί να έσπαζε κάποια σωλήνα οπότε τι θα κάναμε μετά; Δεν ήθελε να έχει την ευθύνη αν έσπαζε κάποια σωλήνα, και προφανώς το μυαλό του δεν έφτανε να σκεφτεί τι θα γινόταν αν οι σωλήνες έσπαζαν εάν ξέσπαζε πραγματική φωτιά και δεν θα είχαμε νερό να την σβήσουμε.
2] Στην γενική συντήρηση που έγινε κάποια στιγμή, είχα αναλάβει να επισκευάζω διάφορα επιστόμια. Έλυσα λοιπόν το κεντρικό απομονωτικό επιστόμιο που έφερνε νερό από την θάλασσα, για ψύξη στο ηλεκτροστάσιο. Ανακάλυψα ότι μέσα δεν είχε «γλώσσα» άγνωστο από πότε. Για να μην σας ζαλίζω με τεχνικές λεπτομέρειες, αν έσπαγε η σωλήνα ψύξης μόνο αυτό το επιστόμιο θα εμπόδιζε την θάλασσα να κατακλύσει τον χώρο και να βγάλει εκτός μάχης το καράβι. Πήγα στον πρώτο μηχανικό και του το ανέφερα. Τελικά το επιστόμιο έμεινε ΧΩΡΙΣ να επισκευαστεί.
3] Μία τουλάχιστον φορά τον μήνα λύναμε την κινητήρια μηχανή γιατί παρουσίαζε διαρροή. Αλλάζαμε το τρύπιο χιτώνιο χρησιμοποιώντας άλλο μεταχειρισμένο, από εκείνα που είχαν βγει από άλλες παλιές κατεστραμμένες μηχανές αποσυρμένων πλοίων. Πολλές φορές μάλιστα τα χιτώνια ήταν ήδη τρύπια και κάναμε τελικά διπλή δουλειά. Έτυχε να μείνουμε στο μηχανοστάσιο δουλεύοντας συνεχώς για 18 ώρες για μία και μοναδική διαρροή, αφού ακόμα και τα εργαλεία που είχαμε ήταν άθλια σε ποιότητα. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι το ψυγείο της μηχανής ήταν τρύπιο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έμπαινε θάλασσα και προκαλούσε πολλές διαβρώσεις, εξ ού και τα τρυπήματα των χιτωνίων. Το ανέφερα και αυτό στον πρώτο μηχανικό, αφού ήμουνα υπεύθυνος μηχανοστασίου. Αυτός έγραψε το θέμα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Ποιος ξέρει πόσο χρήμα και κόπος πήγε στράφι λόγω αυτού του ψυγείου και φυσικά λόγω της «υπευθυνότητας» του μονιμά.
4] Κάποτε πήγαμε να «δέσουμε» σε ένα νησί του Αιγαίου, δεν θυμάμαι πλέον πιο. Η θάλασσα ήταν λάδι και επικρατούσε παντελής άπνοια. Ο Αετός είχε δύο έλικες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούσε να «παρκάρει» πολύ εύκολα. Δείτε στο σκίτσο για να καταλάβετε.
Πάνω μέρος της εικόνας:
Το καράβι έπρεπε να δέσει έναν κάβο [καραβόσχοινο] στην σημαδούρα. Έπειτα με όπισθεν πλησιάζει στην προκυμαία και εκεί δένει με έναν ή και δύο κάβους, ανάλογα με την κατάσταση. Πρόκειται για έναν χειρισμό που σε τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες δεν απαιτούσε πάνω από είκοσι λεπτά, άντε μισή ώρα για να γίνει «προσεκτικά».
Κάτω μέρος της εικόνας:
Ο δικός μας κυβερνήτης έκανε το εξής: πρώτα έδεσε το καράβι στην σημαδούρα με τον κάβο. Έπειτα πέρασε από το βαρούλκο που υπήρχε στην πλώρη έναν άλλον κάβο και τον άπλωσε μέχρι το πίσω μέρος του καραβιού. Ο κάβος δέθηκε με δεύτερο κάβο χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο ναυτικό κλειδί. Έπειτα η βάρκα μας έδεσε τον δεύτερο κάβο στην προκυμαία. Κατόπιν με τεράστια δυσκολία φέραμε το καράβι στην θέση του τραβώντας αργά-αργά με το βαρούλκο, αντί να χρησιμοποιήσουμε τις μηχανές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χρειαστήκαμε τρεισήμισι ώρες για να κάνουμε κάτι που ένας καλός καπετάνιος θα έκανε σε δεκαπέντε λεπτά.
Χωρίς ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ να θεωρώ τέτοιου επιπέδου όλους τους μόνιμους αξιωματικούς, προφανώς το φαινόμενο δεν έχει εκλείψει. Τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τέτοια χαζά ατυχήματα δεν θα πάψουν ποτέ να συμβαίνουν.

Η Φύση εκδικείται στην Μάνδρα

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ο εγωισμός και η ιδιοτέλειά μας. Έξω από την πόρτα μας «γαία πυρί μιχθήτω».
Τα παράνομα κτίσματα στο Ελλαδιστάν είναι ένα είδος εθνικού σπορ μαζί με τις καταπατήσεις και τις πυρκαγιές.
Έχουμε καταστρέψει τεράστιες εκτάσεις πανέμορφης γης, πανέμορφα βουνά και πανέμορφες παραλίες με την μέθοδο καίω, καταπατώ, χτίζω παράνομα, πληρώνω και νομιμοποιώ. Στο Περιστέρι υπάρχει ένας «δρόμος» ποταμάκι. Από εκεί κατεβαίνουν τα νερά όταν βρέχει. Επάνω λοιπόν σε αυτόν τον δρόμο-ποτάμι κάποιος είχε χτίσει ένα σπίτι, του οποίου δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία. Ήταν χτισμένο απάνω σε κολονάκια και άφηνε κάπου τριάντα πόντους από κάτω για να περνάει το νερό! Αν κατά λάθος τύχαινε να βουλώσει αυτό το σημείο, τα νερά θα έπνιγαν έναν κάθετο στενό δρόμο μήκους πάνω από πεντακόσια μέτρα. Πάλι καλά που τώρα το σπίτι κατεδαφίστηκε.
Εν τω μεταξύ το κράτος βοηθάει όσο μπορεί την κατάσταση. Δίνει νερό και ρεύμα στα αυθαίρετα με νομικίστικα παραθυράκια. Κανένας δεν θα έχτιζε παράνομα αν ήξερε ότι δεν θα πάρει ΠΟΤΕ νερό και ρολόι της ΔΕΗ.
Επιπλέον, το κράτος ΠΟΤΕ δεν έφτιαξε σχέδια οικιστικής ανάπτυξης. Απλά νομιμοποιούσε αυθαίρετα δημιουργώντας καταστρεπτικά οικιστικά περιβάλλοντα.
Και όταν τα αυθαίρετα χτίζονται από δημόσιους φορείς όπως συνέβη στην Μάνδρα με το αμαξοστάσιο, τότε μας αξίζει Όσκαρ βλακείας και εγκληματικής αμέλειας.
Από την άλλη μεριά η Φύση δεν ξέρει από μικροπολιτικά συμφέροντα, φακελάκια στους υπάλληλους, και άλλες ελλαδιστανικές κομπίνες. Όταν αποφασίσει ότι πρέπει να βρέξει κάπου θα βρέξει. Και θα ρίξει το νερό «που θα της καπνίσει».
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, στην Μάνδρα της Αττικής, η Φύση έριξε μέσα σε έξι ώρες 15.200.000 τόνους νερό. Το οποίο, επειδή τα βουνά είχαν καεί, κατέβηκε όλο μαζί στον ξεροπόταμο και μετά, επειδή υπήρχε το αμαξοστάσιο και άλλα κτίσματα στην κοίτη του, πέρασε μία βόλτα από το χαώδες οικιστικό περιβάλλον της Μάνδρας.
Περιμένατε μήπως ότι κάποτε δεν θα συνέβαινε αυτό;
Περιμένετε μήπως ότι αυτό δεν θα συμβεί και σε δεκάδες άλλα μέρη του Ελλαδιστάν;

Καταστροφή περιβάλλοντος

Το να σας πω ότι το περιβάλλον μας καταστρέφεται δεν είναι κάτι καινούριο. Ούτε και είναι θεωρία συνωμοσίας. Πράγματι καταστρέφουμε άσχημα το περιβάλλον κυρίως μέσω της ανισορροπίας την οποία δημιουργούμε με τις δραστηριότητές μας στα φυτά και στα ζώα.
Ορίστε μία μικρή ένδειξη από ένα μέρος σχετικά «άγριο».

Συγχαρητήρια ΔΝΤ και προφανής ανάγκη για επιβίωση

Είδα ότι το ΔΝΤ συνεχάρη την κυβέρνηση για το «έργο» της, αφού το 2020 ή 3020 ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων το χρέος μας θα είναι βιώσιμο. Και δήλωσε (πράγμα καθόλου παράξενο) ότι ΦΥΣΙΚΑ χρειάζονται νέα μέτρα. Είναι προφανές ότι θα μου χρειαστούν οι γνώσεις που απέκτησα γιατί σε λίγο θα πάρουμε τα βουνά για να ζήσουμε!
Πριν από τρία σχεδόν χρόνια, μου ζητήθηκε να γράψω ένα βιβλίο επιβίωσης με όσες το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για όσο το δυνατόν περισσότερες καταστάσεις.
Από αυτήν την δουλειά έμαθα πολλά πράγματα και έμεινα έκπληκτος από τις πολλές μεθόδους «επίτευξης στόχων» σε κατάσταση επιβίωσης, που μπορεί να σκεφτεί κάποιος.
Μετά από αυτό αποφάσισα να κάνω ένα «άχρηστο δώρο» στον εαυτό μου.  Άχρηστο γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεθώ σε μία παρόμοια κατάσταση μέσα στην Ελλάδα, τουλάχιστον όσο υπάρχει κάποια σχετική σταθερότητα και εάν δεν ξανα-παρέμβει το ΔΝΤ βεβαίως. Έφτιαξα ένα σακίδιο, και το εφοδίασα με διάφορα πράγματα, τα οποία σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σε μία κατάσταση επιβίωσης στην Ελλάδα.
Το «δώρο» θα πρέπει να μου στοίχισε κάπου 200 ευρώ. Ευτυχώς για εμένα έχω ακόμα την πολυτέλεια αυτή, σε αντίθεση με πολλούς άλλους συμπατριώτες μας που βρίσκονται κυριολεκτικά στον δρόμο.
Στο βίντεο μπορείτε να δείτε το «μικρό σετ επιβίωσης» αποτελούμενο από ένα χειροποίητο μαχαίρι και μερικά βασικά για άναμμα φωτιάς.
Αν κάποιος χρειάζεται κάποια συμβουλή σχετικά με τέτοια θέματα μπορεί να με ρωτήσει, αφού θεωρώ τον εαυτό μου «ειδικό» τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο!

Έλληνες εναντίον Ελλήνων

Έ ρε τουρκοκρατία που μας χρειάζεται…
Έχουμε μία παράξενη ικανότητα σαν λαός.
Η ιστορία μας είναι γεμάτη από προδοσίες, εμφύλιο πόλεμο και αλληλοσφαγή. Δεν χρειάζονται ούτε οι σιωνιστές, ούτε όποιοι άλλοι κρυφοί ή φανεροί εχθροί για να καταστραφούμε. Αν δεν το πιστεύετε ορίστε μερικά παραδείγματα:
1) Ο τρωικός πόλεμος δεν μπορεί παρά να είναι πόλεμος μεταξύ Ελλήνων. Οι Τρώες είχαν την ίδια γλώσσα, τα ίδια όπλα, τις ίδιες πολιτιστικές συνήθειες, την ίδια θρησκεία. Δεν μπορεί παρά να ανήκαν και στην ίδια φυλή.
2) Όταν η Ρώμη βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα και κατάτρωγε σιγά-σιγά τις ελληνικές περιοχές στην Μεγάλη Ελλάδα, Αθηναίοι και Σπαρτιάτες πολεμούσαν στις Συρακούσες. Οι Έλληνες αλληλοκαταστρέφονταν επιτρέποντας στους Ρωμαίους να δυναμώσουν και τελικά να καταλάβουν την κυρίως Ελλάδα.
3) Πριν πέσει η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, οι «ιεράρχες» τσακώνονταν αν ήταν καλύτερα να είμαστε με τους Δυτικούς ή με τους Τούρκους.
5) Στην διάρκεια της επανάστασης του 1821 καταφέραμε και κάναμε δύο εμφύλιους πολέμους.
6) Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αντί να αρχίσουμε την ανοικοδόμηση της χώρας και να διεκδικήσουμε δυναμικά σαν νικητές διάφορες περιοχές με ελληνικούς πληθυσμούς, αρχίσαμε έναν τετραετή εμφύλιο πόλεμο, που τον πληρώνουμε ακόμα.
Δείτε αυτό το βίντεο [δεν γνωρίζω την πηγή].
Δείξτε το και σε όσους περισσότερους από τους φίλους και γνωστούς σας μπορείτε.
Δείτε το μήπως και καταλάβετε την Μ@@@@@@Α που μας δέρνει.
Δείτε το γιατί παντού βλέπω δεξιούς και αριστερούς, δημοκράτες και φασίστες, ολυμπιακούς και παναθηναϊκούς, χριστιανούς και δωδεκαθεϊστές, ανωχωρίτες και κατωχωρίτες, αλλά τελικά σκέτους Έλληνες δεν βλέπω.
Έ ρε τουρκοκρατία που μας χρειάζεται…

Η δόξα του γκράφιτι

Τα γκράφιτι ξεκίνησαν στην Αμερική. Οι συμμορίτες σημάδευαν με υπογραφές στους τοίχους την επικράτεια της συμμορίας τους.
Σήμερα (ελέω παγκοσμιοποίησης) τα γκράφιτι μετατράπηκαν σε «τέχνη» και σε «τρόπο έκφρασης» των νέων.
Πρακτικά χρησιμεύουν για να εθίζουν τον ανθρώπινο ψυχισμό στην ασχήμια της βλακώδους πολυπλοκότητας των υπογραφών του κάθε «επαναστάτη».
Αν λοιπόν υποστηρίζετε τέτοιου είδους πολυπολιτισμικές και παγκοσμιοποιητικές επαναστατικότητες, επικροτείστε, χειροκροτείστε και δοξάστε τον ΗΛΙΘΙΟ που «επαναστάτησε» και «εκφράστηκε» μέσα στο μετρό.
Προφανώς τόσο όμορφο είναι το περιβάλλον στο οποίο θέλετε να ζείτε.

Στοιχηματίζω στην φύση

Ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος ἀπέκτησε τήν φωτιά, ἀργά ἀλλά σταθερά ἄρχισε νά κυριαρχεῖ στό περιβάλλον του.
Τά τελευταῖα δευτερόλεπτα τῆς ἱστορίας τῆς γῆς, ἡ ἀνθρωπότητα ἀπέκτησε τέτοια δύναμη, ὥστε ἄρχισε νά γίνεται ἐπικίνδυνη γιά τό ἴδιο της τό σπίτι.