Μακεδονία, εθνικός διχασμός και πόλεμος

Είχα προγραμματίσει να κάνω την ανάρτηση με τίτλο «Νέο ατύχημα με πολεμικό πλοίο» αλλά τα γεγονότα με αναγκάζουν να τον αλλάξω.
Υποθέτω ότι όλοι καταλαβαίνετε ότι έφτασε η ώρα για την μοιρασιά των νότιων Βαλκανίων. Τα πετρέλαια στο Ιόνιο [που τα εκμεταλλεύονταν οι Γερμανοί επί Κατοχής!], η ανάγκη εισδοχής νέων κρατών-δούλων στην ΕΕ, η ανάγκη επέκτασης του ΝΑΤΟ με την ΤΕΡΑΣΤΙΑ αμερικανική βάση στα Σκόπια, έκαναν όλους τους «φίλους» μας να ενδιαφέρονται ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ για την διευθέτηση του προβλήματος της ονομασίας.
Και αν δεν υπακούσουμε, θα έχουμε ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ εθνικό διχασμό και πόλεμο με τους γείτονες. Αυτό είναι ένα έργο παιγμένο και ξαναπαιγμένο. Να σας θυμίσω μόνο την Μικρασιατική καταστροφή και την Κύπρο. Και ήδη οι «δημοκρατικές συλλογικότητες» του ΣΥΡΙΖΑ απειλούν καθαρά με βία, αίμα και δολοφονίες, αφού έχουν αναλάβει εργολαβικά «να μας σώσουν από τον φασισμό». Απειλούν ακόμα και την ίδια τους την κυβέρνηση.
Το πρόβλημά μου δεν είναι ο πόλεμος. Αυτός έτσι κι αλλιώς θα γίνει. ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Το πρόβλημά μου δεν είναι οι ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ για εμάς εξωτερικές επεμβάσεις των «φίλων και συμμάχων» μας. Αυτές ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ βασισμένες στην καταπληκτική και διαχρονική αυτοκαταστροφική μας εγωπάθεια.
Το πρόβλημά μου είναι πόσοι φουκαράδες μάχιμοι θα σκοτωθούν χωρίς λόγο μέσα σε άθλιας ποιότητας πλοία, άρματα μάχης και αεροπλάνα. Μην ξεχνάτε τους νεκρούς που είχαμε πρόσφατα όταν έπεσε ένα ελικόπτερο που πέταγε από το 1960…
Μπορεί να είμαστε πράγματι μία τοπική υπερδύναμη, αλλά έχουμε ακόμα μία τεράστια ποσότητα από σακαράκες για πολεμικό υλικό. Τις συντηρούμε με το αίμα μας για να καταστραφούν πανεύκολα σε πρώτη ευκαιρία. Και  [πάω στοίχημα} ότι ακόμα υπάρχουν μόνιμοι του στρατού που μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν με τον παλιό λαϊκό τίτλο «καραβανάδες» με την έννοια ότι πρόκειται για άτομα ημιμαθή. Φυσικά σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκει το σύνολο των στρατιωτικών της χώρας. Ορίστε η μετονομασμένη ανάρτηση:

Πριν μερικές το αρματαγωγό Λέσβος παρασύρθηκε από τον αέρα και χτύπησε στην προκυμαία κάνοντας μία ρωγμή δύο μέτρων. Αν και προφανώς έφταιγε ο πολύ δυνατός άνεμος, ίσως να υπάρχει και μία άλλη μικρή, κρυφή αιτία που κάποτε ελπίζω να εκλείψει.
Τελικά περιμένατε κάτι καλύτερο από ένα σαπιοκάραβο που κατασκευάστηκε το 1942 και επισκευάζεται με μεταχειρισμένα ανταλλακτικά, από ημιμαθείς τεχνικούς;
Αν μάλιστα προσθέσουμε ότι μία μερίδα των μονίμων αξιωματικών [όχι όλοι βέβαια] είναι «καραβανάδες», με την έννοια ότι δεν είναι και τόσο έξυπνοι ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη ικανότητα, εφόσον ο καπετάνιος του ήταν τέτοιος τότε το ατύχημα ήταν αναμενόμενο.
Μιλώντας από δική μου πείρα θα σας διηγηθώ τέσσερα περιστατικά που δείχνουν ότι μία μερίδα μονίμων είναι ημιμαθείς, εγκληματικά αδιάφοροι και ανίκανοι.
Υπηρέτησα στον Αετό, ένα από τα «θηρία» που ναυπηγήθηκαν την ίδια περίπου περίοδο με το Λέσβος.  Μπορώ να τον χαρακτηρίσω «ντενεκέ μίας χρήσεως», αφού οι αμερικανοί ενδιαφέρονταν να φτιάξουν πολλά πλοία -όσο πιο γρήγορα γινόταν- για τις ανάγκες της εποχής.
1] Σε μία από τις περιπολίες κάναμε άσκηση πυρκαγιάς. Τα αγήματα ανέβηκαν στο κατάστρωμα, άπλωσαν τις μάνικες και εγώ στο μηχανοστάσιο εκκίνησα την αντλία πυρκαγιάς για να δώσω νερό στο δίκτυο. Ανέβασα την πίεση στις δέκα ατμόσφαιρες, σύμφωνα με τις οδηγίες. Τότε ήρθε έντρομος ο «καραβανάς» της βάρδιας και κατέβασε την πίεση στις δύο ατμόσφαιρες λέγοντας ότι το δίκτυο ήταν σάπιο και μπορεί να έσπαζε κάποια σωλήνα οπότε τι θα κάναμε μετά; Δεν ήθελε να έχει την ευθύνη αν έσπαζε κάποια σωλήνα, και προφανώς το μυαλό του δεν έφτανε να σκεφτεί τι θα γινόταν αν οι σωλήνες έσπαζαν εάν ξέσπαζε πραγματική φωτιά και δεν θα είχαμε νερό να την σβήσουμε.
2] Στην γενική συντήρηση που έγινε κάποια στιγμή, είχα αναλάβει να επισκευάζω διάφορα επιστόμια. Έλυσα λοιπόν το κεντρικό απομονωτικό επιστόμιο που έφερνε νερό από την θάλασσα, για ψύξη στο ηλεκτροστάσιο. Ανακάλυψα ότι μέσα δεν είχε «γλώσσα» άγνωστο από πότε. Για να μην σας ζαλίζω με τεχνικές λεπτομέρειες, αν έσπαγε η σωλήνα ψύξης μόνο αυτό το επιστόμιο θα εμπόδιζε την θάλασσα να κατακλύσει τον χώρο και να βγάλει εκτός μάχης το καράβι. Πήγα στον πρώτο μηχανικό και του το ανέφερα. Τελικά το επιστόμιο έμεινε ΧΩΡΙΣ να επισκευαστεί.
3] Μία τουλάχιστον φορά τον μήνα λύναμε την κινητήρια μηχανή γιατί παρουσίαζε διαρροή. Αλλάζαμε το τρύπιο χιτώνιο χρησιμοποιώντας άλλο μεταχειρισμένο, από εκείνα που είχαν βγει από άλλες παλιές κατεστραμμένες μηχανές αποσυρμένων πλοίων. Πολλές φορές μάλιστα τα χιτώνια ήταν ήδη τρύπια και κάναμε τελικά διπλή δουλειά. Έτυχε να μείνουμε στο μηχανοστάσιο δουλεύοντας συνεχώς για 18 ώρες για μία και μοναδική διαρροή, αφού ακόμα και τα εργαλεία που είχαμε ήταν άθλια σε ποιότητα. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι το ψυγείο της μηχανής ήταν τρύπιο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έμπαινε θάλασσα και προκαλούσε πολλές διαβρώσεις, εξ ού και τα τρυπήματα των χιτωνίων. Το ανέφερα και αυτό στον πρώτο μηχανικό, αφού ήμουνα υπεύθυνος μηχανοστασίου. Αυτός έγραψε το θέμα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Ποιος ξέρει πόσο χρήμα και κόπος πήγε στράφι λόγω αυτού του ψυγείου και φυσικά λόγω της «υπευθυνότητας» του μονιμά.
4] Κάποτε πήγαμε να «δέσουμε» σε ένα νησί του Αιγαίου, δεν θυμάμαι πλέον πιο. Η θάλασσα ήταν λάδι και επικρατούσε παντελής άπνοια. Ο Αετός είχε δύο έλικες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούσε να «παρκάρει» πολύ εύκολα. Δείτε στο σκίτσο για να καταλάβετε.
Πάνω μέρος της εικόνας:
Το καράβι έπρεπε να δέσει έναν κάβο [καραβόσχοινο] στην σημαδούρα. Έπειτα με όπισθεν πλησιάζει στην προκυμαία και εκεί δένει με έναν ή και δύο κάβους, ανάλογα με την κατάσταση. Πρόκειται για έναν χειρισμό που σε τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες δεν απαιτούσε πάνω από είκοσι λεπτά, άντε μισή ώρα για να γίνει «προσεκτικά».
Κάτω μέρος της εικόνας:
Ο δικός μας κυβερνήτης έκανε το εξής: πρώτα έδεσε το καράβι στην σημαδούρα με τον κάβο. Έπειτα πέρασε από το βαρούλκο που υπήρχε στην πλώρη έναν άλλον κάβο και τον άπλωσε μέχρι το πίσω μέρος του καραβιού. Ο κάβος δέθηκε με δεύτερο κάβο χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο ναυτικό κλειδί. Έπειτα η βάρκα μας έδεσε τον δεύτερο κάβο στην προκυμαία. Κατόπιν με τεράστια δυσκολία φέραμε το καράβι στην θέση του τραβώντας αργά-αργά με το βαρούλκο, αντί να χρησιμοποιήσουμε τις μηχανές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χρειαστήκαμε τρεισήμισι ώρες για να κάνουμε κάτι που ένας καλός καπετάνιος θα έκανε σε δεκαπέντε λεπτά.
Χωρίς ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ να θεωρώ τέτοιου επιπέδου όλους τους μόνιμους αξιωματικούς, προφανώς το φαινόμενο δεν έχει εκλείψει. Τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τέτοια χαζά ατυχήματα δεν θα πάψουν ποτέ να συμβαίνουν.

Περίεργες[;] πολιτικές συμπτώσεις και ομοιότητες

Ψάχνοντας διάφορα στο διαδίκτυο μάζεψα τρεις άσχετες περιπτώσεις, που τελικά δεν ήταν καθόλου άσχετες αν τις έβλεπες και τις τρεις μαζί.
1) Η Ινδία έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1947. Τότε δημιουργήθηκαν ταραχές μεταξύ μουσουλμάνων και ινδουιστών που είχαν κάπου ένα εκατομμύριο θύματα. Η χώρα διαμελίστηκε στην Ινδία και στο Πακιστάν που έγινε αμιγώς μουσουλμανικό κράτος και δημιουργήθηκε ένα κύμα από δώδεκα εκατομμύρια πρόσφυγες. Το 1971 το Πακιστάν διαμελίστηκε και πάλι και δημιουργήθηκε το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Προηγήθηκε πόλεμος, γενοκτονίες με «έως τρία εκατομμύρια νεκρούς» και άλλο ένα κύμα δέκα εκατομμυρίων προσφύγων.
Από τότε οι τρεις χώρες βρίσκονται σε συνεχή αναταραχή σχέσεων και σποραδικές θρησκευτικο-πολιτικές συγκρούσεις.

2) Η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1960. Λίγα χρόνια μετά, το 1974, και μετά τις γνωστές/άγνωστες [και ουσιαστικά ΑΔΙΑΦΟΡΕΣ για τους υπηκόους του Ελλαντιστάν] δολοπλοκίες, η Τουρκία εισβάλει και η Κύπρος χωρίζεται σε δύο κρατίδια ένα χριστιανικό και ένα μουσουλμανικό. Φυσικά υπήρξαν οι απαραίτητες σφαγές και εκτοπίσεις πληθυσμών. Το μουσουλμανικό κρατίδιο τελικά κατέχει σχεδόν το σύνολο των κοιτασμάτων νερού της Κύπρου.

3) Το Σουδάν [με κοιτάσματα πετρελαίου] έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1956. Υπέφερε από δύο εμφυλίους πολέμους, πρόσφυγες και πολλά θύματα από σφαγές και πείνα. Τελικά το 2011 χωρίστηκε σε ισλαμικό βόρειο και χριστιανικό νότιο Σουδάν. Το νότιο έχει τα περισσότερα κοιτάσματα πετρελαίου, αλλά το βόρειο έχει την δυνατότητα εξαγωγής.

Ποιο είναι όμως το κοινό σημείο στις τρεις αυτές τόσο διαφορετικές περιπτώσεις;
Και οι τρεις ήταν αποικίες της τόσο δημοκρατικής, τόσο ηθικής, τόσο τίμιας, τόσο ευαίσθητης στα ανθρώπινα δικαιώματα και τόσο πολιτισμένης Βρετανίας.
Και αν ψάξετε λίγο θα βρείτε πολλά τέτοια σύγχρονα παραδείγματα εφαρμογής του «διαίρει και βασίλευε» από τους «πολιτισμένους» στους χαχόλους ιθαγενείς παντού στην γη.

Έλληνες εναντίον Ελλήνων

Έ ρε τουρκοκρατία που μας χρειάζεται…
Έχουμε μία παράξενη ικανότητα σαν λαός.
Η ιστορία μας είναι γεμάτη από προδοσίες, εμφύλιο πόλεμο και αλληλοσφαγή. Δεν χρειάζονται ούτε οι σιωνιστές, ούτε όποιοι άλλοι κρυφοί ή φανεροί εχθροί για να καταστραφούμε. Αν δεν το πιστεύετε ορίστε μερικά παραδείγματα:
1) Ο τρωικός πόλεμος δεν μπορεί παρά να είναι πόλεμος μεταξύ Ελλήνων. Οι Τρώες είχαν την ίδια γλώσσα, τα ίδια όπλα, τις ίδιες πολιτιστικές συνήθειες, την ίδια θρησκεία. Δεν μπορεί παρά να ανήκαν και στην ίδια φυλή.
2) Όταν η Ρώμη βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα και κατάτρωγε σιγά-σιγά τις ελληνικές περιοχές στην Μεγάλη Ελλάδα, Αθηναίοι και Σπαρτιάτες πολεμούσαν στις Συρακούσες. Οι Έλληνες αλληλοκαταστρέφονταν επιτρέποντας στους Ρωμαίους να δυναμώσουν και τελικά να καταλάβουν την κυρίως Ελλάδα.
3) Πριν πέσει η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, οι «ιεράρχες» τσακώνονταν αν ήταν καλύτερα να είμαστε με τους Δυτικούς ή με τους Τούρκους.
5) Στην διάρκεια της επανάστασης του 1821 καταφέραμε και κάναμε δύο εμφύλιους πολέμους.
6) Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αντί να αρχίσουμε την ανοικοδόμηση της χώρας και να διεκδικήσουμε δυναμικά σαν νικητές διάφορες περιοχές με ελληνικούς πληθυσμούς, αρχίσαμε έναν τετραετή εμφύλιο πόλεμο, που τον πληρώνουμε ακόμα.
Δείτε αυτό το βίντεο [δεν γνωρίζω την πηγή].
Δείξτε το και σε όσους περισσότερους από τους φίλους και γνωστούς σας μπορείτε.
Δείτε το μήπως και καταλάβετε την Μ@@@@@@Α που μας δέρνει.
Δείτε το γιατί παντού βλέπω δεξιούς και αριστερούς, δημοκράτες και φασίστες, ολυμπιακούς και παναθηναϊκούς, χριστιανούς και δωδεκαθεϊστές, ανωχωρίτες και κατωχωρίτες, αλλά τελικά σκέτους Έλληνες δεν βλέπω.
Έ ρε τουρκοκρατία που μας χρειάζεται…