Η πανθρησκεία της αθρησκείας

Ο μοντέρνος κόσμος μας δεν έχει πλέον ανάγκη θεών, θρησκειών και άλλων τέτοιων σκοταδιστικών προλήψεων.
Έχουμε πλέον νέους θεούς:
-την δημοκρατία (όπως μας βολεύει)
-το ελεύθερο εμπόριο (όπως μας βολεύει)
-το χρηματιστήριο (όπως μας βολεύει)Οτιδήποτε άλλο ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ.
Και κυρίως έχουμε ανεβάσει στο βάθρο του αρχηγού τον πανάρχαιο, πρωταρχικό θεό μας: τον Εγωισμό.
Όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια, όσο μελάνι και αν δαπανήθηκε από τους σοφούς, όσο αίμα και αν χύθηκε από τους ήρωες, όσες θρησκείες και αν δημιουργήθηκαν από άγιους ανθρώπους, το αποτέλεσμα είναι ένα και μοναδικό:
Ο ανίκητος και τόσο αγαπημένος θεός μας -το ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΓΩ μας- κυριαρχεί, διαστρέφει και ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ κάθε προσπάθεια για ειρήνη και ευτυχία στην υφήλιο, μετατρέποντας τις ανθρώπινες ομάδες σε κοπάδια ζώων.
Πρώτο και καλύτερο παράδειγμα ο χριστιανισμός.
Ενώ η βασική αρχή του είναι η αγάπη προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς, διαστρεβλώθηκε τόσο πολύ ώστε να δημιουργήσει σταυροφορίες, Ιερές Εξετάσεις και γενοκτονίες ολόκληρων «άθεων» πολιτισμών.
Παρ’ όλα αυτά, είτε σας αρέσει είτε όχι, η θρησκεία είναι ένα χρησιμότατο εργαλείο. Η βασική λειτουργία της, από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος, είναι να συγκρατεί τις μάζες για να μην εκτρέπονται. Κάτι σαν τα χαλινάρια στα άλογα. Η τιμωρία στην κόλαση είναι ένα καλό κίνητρο για τα ανθρωπόζωα. Δεν κλέβουν, δεν λένε ψέματα, δεν σκοτώνουν, δεν βιάζουν, δεν βασανίζουν, δεν εξαπατούν, δεν καταστρέφουν τα πάντα ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, αλλά γιατί φοβούνται την τιμωρία. Συμβαίνει το ίδιο με τον κλέφτη που φοβάται την αστυνομία και δεν δρα ανεξέλεγκτα.
Είναι φυσικό να υπάρχει φόβος στην θρησκεία. Αλλά υπάρχει επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν κανενός είδους κατανόηση. Είναι σαν τα παιδιά που τρώνε το φαί τους για να μην έρθει και τα πάρει ο μπαμπούλας.
Είναι φυσικό να χρησιμοποιείται η θρησκεία για καταπίεση και απόκτηση δύναμης. Αλλά δεν διαφέρει σε τίποτε από ένα μαχαίρι. Αν σας βάλουν ένα μαχαίρι στον λαιμό για να δώσετε τα λεφτά σας, δεν μπορείτε να κατηγορήσετε ούτε το μαχαίρι, ούτε το μαγαζί από το οποίο αγοράστηκε, ούτε και τον κατασκευαστή του. Θα πρέπει να κατηγορήσετε τον άνθρωπο που το χρησιμοποιεί με άσχημο τρόπο. Γιατί άραγε η θρησκεία θα πρέπει να φταίει ΑΥΤΗ για όσα κάνουν οι ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ οπαδοί της;
Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ είναι το κύριο χαρακτηριστικό οποιουδήποτε πιστού. Τα προχειρότερα παραδείγματα είναι οι «φίλαθλοι» και οι τζιχαντιστές.
Και αν εσείς δεν πιστεύετε σε θεούς και δαίμονες, αλλά κοκορευόσαστε ότι είσαστε άθεοι, αγνωστικιστές, ή ότι άλλο, ισχυριζόμενοι ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα από την μίζερη ζωή που ζείτε, κάτσετε να αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που σας κρατάει «πολιτισμένους».
Και αν είσαστε τίμιοι με τον εαυτό σας θα απαντήσετε ότι πρόκειται για δύο πράγματα:
Πρώτον, ο φόβος της ανθρώπινης δικαιοσύνης και τιμωρίας αν σας πιάσουν να κλέβετε, να φοροδιαφεύγετε, να σκοτώνετε κλπ.
Δεύτερον, ένα απροσδιόριστο «κάτι» που φωλιάζει βαθιά μέσα σας και σε κάποιες σπάνιες στιγμές σας «ενοχλεί». Και αυτή η «ενόχληση» σας προτρέπει να φερθείτε με ηθικό τρόπο.
Αυτή η «ενόχληση» είναι το τελευταίο φράγμα που εμποδίζει τους ανθρώπους από το να ζωοποιηθούν τελείως.
Για σκεφτείτε το αυτό: αν δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΕ εκτός από την άθλια ζωή μας μέσα σε αυτόν τον άθλιο πολιτισμό, αν δεν υπάρχει κανενός είδους «έπειτα», αν όλα είναι «ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κ…λος μας», τότε τι μας εμποδίζει από το να μετατραπούμε σε ζώα και να αρπάζουμε, να κλέβουμε να σκοτώνουμε, να ερημώνουμε και να κάνουμε κάθε είδους έγκλημα;
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά προτιμώ να θεωρώ ότι υπάρχει «κάτι» το οποίο δεν το βλέπεις, δεν το πιάνεις, δεν έχει γεύση ούτε μυρωδιά. Και χωρίς να μπορώ να αποδείξω την ύπαρξή του, ΕΚΛΕΓΩ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ σαν Άνθρωπος ακολουθώντας το και όχι σαν ζώο παραβλέποντάς το.
Εξάλλου, η μεταμόρφωση του ανθρώπου-ζώου προς το πιο ανθρώπινο περνάει μέσα από τρία βήματα: ΕΚΛΟΓΗ, ΑΛΛΑΓΗ, ΑΠΟΦΑΣΗ.
Παρακαλώ σκεφτείτε τα λίγο όλα αυτά…

Ο δυνάστης νους

Ή «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»
Κατ’ αρχήν το μεταφράζω στην γλώσσα του Νεοελλαντιστάν: «Η φωνή κάποιου που φωνάζει πολύ δυνατά μέσα στην έρημο».
Πάντοτε, κατά την τριακονταετή περίπου «θητεία» μου στα θέματα του «εσωτερικού ανθρώπου», σε κάποια γωνία του ψυχισμού μου υπάρχει μία «κατάσταση ερήμου».
Έχω ανακαλύψει μερικά χρήσιμα πράγματα και αυτή η ανακάλυψη δημιουργεί τεράστια πίεση. Και είμαι αναγκασμένος να την εκτονώνω προσπαθώντας να μιλήσω στους άλλους για αυτήν την ανακάλυψη.
Δεν προσπαθώ να τους βάλω με το ζόρι να αποδεχθούν τις απόψεις μου.
Δεν ενδιαφέρομαι να αποκτήσω φήμη.
Δεν στοχεύω σε ακόλουθους στο διαδίκτυο, ούτε και πολλά κλικ.
Δεν ψάχνω οπαδούς σε μία δική μου σχολή.
Με αφήνει αδιάφορο η πρόσβαση στα ΜΜΕ για την δεκαπεντάλεπτη δόξα και την επιβεβαίωση της «σοφίας» μου.
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να καταλάβει κάποιος (έστω και ένας) τι λέω.
Και αυτό δημιουργεί ένα συναίσθημα απελπισίας, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι ελάχιστα άτομα (έως κανένα) θα καταφέρουν να αντιληφθούν αυτά που λέω.
Ο λόγος είναι ο ΚΑΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ μέσα στο κεφάλι μας. Ο ΝΟΥΣ μας δεν μας αφήνει να αντιληφθούμε εκείνο που ακούμε ή διαβάζουμε. Αρχίζει αμέσως να το συγκρίνει με όσα έχουμε διαβάσει και αποδεχθεί ως αληθινά, ενώ ταυτόχρονα σχηματίζει ήδη θετική ή αρνητική ιδέα. Και το χειρότερο έχει έτοιμη την «τρομερή» απάντησή του μόλις ο άλλος ανοίξει το στόμα του για να μιλήσει.
Αυτή η λειτουργία του ΚΑΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ είναι απίστευτα βίαιη και δεν σας αφήνει το παραμικρό περιθώριο να καταλάβετε κάτι έξω από τις πεποιθήσεις που σας έχουν εμφυτεύσει.
Λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους είσαστε ανίκανοι να λειτουργήσετε αυτόνομα και χωρίς τον διανοητικό δυνάστη σας.
Δείτε το βίντεο, σκεφτείτε λίγο την πληροφορία και καλές γιορτές.

Η Ελληνική αυτοκρατορία

Το να ισχυριστείς ότι κάποτε οι Έλληνες κυριαρχούσαν στον κόσμο σου δίνει αυτομάτως τον τίτλο του γραφικού από τους πολύ-πολιτισμένους αγράμματους που ξέρουν μόνο ότι λέει το κόμμα τους.
Έτσι κι αλλιώς η αγραμματοσύνη (που δεν έχει σχέση με τους τίτλους σπουδών) είναι η πιο διαδεδομένη φυσική ιδιότητα/ικανότητα που έχουν οι άνθρωποι.
Ας κερδίσω λοιπόν τους δικούς μου τίτλους του γραφικού:
Πρώτος τίτλος: Κάποτε υπήρξε μία παγκόσμια αυτοκρατορία. Ήταν μια πραγματικά ελληνική αυτοκρατορία! Στην μυθολογία της (δηλαδή στην ξεχασμένη πια ιστορία) περιγράφονται τρεις κατακλυσμοί. Από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ζωή της ήταν τεράστιας διάρκειας.
Δηλαδή, υπήρχαν Έλληνες επικυρίαρχοι παντού στην υδρόγειο; «Στην Χαβάη για παράδειγμα»; θα ρωτήσετε…
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΑΝ!
Διαφορετικά εξηγήστε τα παρακάτω στοιχεία. Παρακαλώ μόνο μην χρησιμοποιήσετε ανόητες δικαιολογίες όπως το τραβηγμένο από τα μαλλιά «τυχαίο».
Η περικεφαλαίες, ο μακρύς μανδύας, η Γοργόνα, η κυρίαρχη στάση των αγαλμάτων των Ελλήνων θεών και φυσικά ο μαίανδρος είναι πράγματα γνωστά σε όλους σας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Έτσι λοιπόν έχουμε τα παρακάτω στοιχεία:
α) Όταν ο Κουκ ανακάλυψε την Χαβάη, κατέγραψε το γεγονός ότι οι Χαβανέζοι γνώριζαν τον σίδηρο και ότι έφεραν κάποια ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά (προφανές δείγμα πολύχρονης επιμειξίας με λευκά άτομα).
β) Ο μαίανδρος επικρατεί παντού στην Κίνα, αλλά και στους ναούς των ινδιάνων της Αμερικής.

Μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα σε πολλές περιοχές στο Μεξικό ονομάζονται από τους ντόπιους «Palacios de las Grecas» δηλαδή τα Παλάτια των Ελλήνων…

γ) Ο μυθικός βασιλιάς της Χαβάης, μιμείται την θεά Αθηνά. Το δόρυ του αναφέρεται στις φωτογραφίες σαν «παράξενο» επειδή στην Χαβάη δεν είχαν τέτοιες λόγχες.

δ) Το ελληνικό κράνος υπάρχει παντού από τα αγάλματα του βασιλιά και τα μουσεία μέχρι το οικόσημο της Χαβάης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ε) Τα περίεργα καπέλα των βουδιστών μοναχών. Προσέξτε τις απομιμήσεις του ελληνικού κράνους, αλλά και το τεράστιο ελληνικό σκουφάκι του ενός στα αριστερά της δεύτερης εικόνας.

 

 

 

 

ζ) Βλέπετε επίσης την Αζτέκικη, χαβανέζικη, και ινδική εκδοχή του κεφαλιού της Γοργόνας.
Οι χαβανέζοι πολεμιστές, πριν την μάχη, προσπαθούσαν να τρομάξουν τον αντίπαλο μιμούμενοι την τρομερή Γοργώ, που χρησιμοποιούσε η Θεά Αθηνά στην μάχη.

Παραβλέπω δεκάδες άλλα στοιχεία όπως τοπωνύμια (πχ η Αγγλία έχει ένα νησί που λέγεται Μυκήνες!), ελληνικές και ελληνογενείς λέξεις στα πιο απίθανα σημεία του πλανήτη, αρχαιολογικά ευρήματα κλπ.
Παραμένουμε στην ουσία του θέματος και ήρθε η ώρα να κερδίσω το δεύτερο βραβείο γραφικού:
ΝΑΙ! Υπήρχε κάποτε ένας ελληνικός πολιτισμός, ο οποίος επικρατούσε σε παγκόσμιο επίπεδο. Απόρροια του πολιτισμού ήταν και η δημιουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας που άφησε τα ίχνη της παντού στον κόσμο.
Όπως όμως οτιδήποτε υπάρχει στον Κόσμο, υπάκουε και αυτή στον Πρώτο και Απόλυτο Συμπαντικό Νόμο: «Ότι γεννιέται πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς, διαφορετικά πεθαίνει».
Από αυτόν τον νόμο δεν ξεφεύγει κανείς, ούτε το ίδιο το σύμπαν, πόσω μάλλον μία ανθρώπινη αυτοκρατορία.
Έτσι τώρα πια η αρχαία αυτοκρατορία έχει πεθάνει αλλά τα ίχνη της συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα, ενώ τα τελευταία υπολείμματα των ένδοξων δημιουργών της εξαφανίζονται και αυτά στριμωγμένα στον στενό μητρικό χώρο από όπου πρέπει να ξεκίνησε κάποτε.
Ο τρομακτικά αναπτυγμένος αρχαίος ελληνικός πολιτισμός (μην μπερδεύετε την τεχνολογία με τον πολιτισμό) δεν ήταν παρά η σκιά της σκιάς του πρωταρχικού. Ήταν μία σπίθα από το τελευταίο κάρβουνο μίας τρομερής πολιτιστικής πυρκαγιάς που κατέκλυσε κάποτε τον πλανήτη.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η μανία των αρχαίων να κάνουν εμφύλιους πολέμους.
Για όλα αυτά ένοχος είναι το «ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ». Οι άνθρωποι που λατρεύουν το θεοποιημένο και ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ, έχουν την παρακάτω συμπεριφορά:
ΕΓΩ έχω δίκιο και για να το αποδείξω θα σας σφάξω όλους.
ΕΓΩ θα επωφεληθώ με κάθε τρόπο ακόμα και προδίδοντας τους συμπολεμιστές και την πατρίδα μου.
ΕΓΩ κανονίζω τι είναι σωστό και τι όχι.
ΕΓΩ αποφασίζω για τα πάντα.
Αυτό το ΕΓΩ είναι που αποτελεί την δυναμίτιδα στα θεμέλια οποιουδήποτε πολιτισμού. Για να αναπτυχθεί ο οποιοσδήποτε πολιτισμός θα πρέπει να λιγοστεύει συνεχώς το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΓΩ. Όταν πάψει να το κάνει απλά εξαφανίζεται.
Έτσι και εμείς σαν Έλληνες εξαφανιζόμαστε.
Το μόνο που θα παραμείνει στον χώρο της πρώην κραταιάς Ελλάδας και νυν Ελλαδιστάν, θα είναι οι αρχαιολογικοί χώροι και μία σούπα από ημιμαθή, εξαθλιωμένα και παγκοσμιοποιημένα όντα που θα λατρεύουν δύο θεούς: το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ και το 4G κινητό τους.
Έχω άδικο; ΜΑΚΑΡΙ να έχω…

Μια καθημερινή ιεροτελεστία

Απασχολημένοι με χρηματιστήρια, μόδες, φόβους και εγωισμούς, περνάμε την μίζερη, άχαρη και ελάχιστη ζωή μας μέσα σε ένα πυκνό ψυχολογικό σκοτάδι.
Δίπλα μας όμως συντελούνται θαύματα.

Ο σκελετός και η Γνώση

Αυτό που λέγεται Γνώση ή Αυτογνωσία ή Έρευνα του Εαυτού είναι «κάτι» πανάρχαιο.
Έχει όμως ένα τεράστιο πρόβλημα.
Επειδή κυριολεκτικά επιτίθεται στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΕΓΩ, έχει κυνηγηθεί άγρια από την ανθρωπότητα σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της.
Οι άνθρωποι προτιμούν:

Το υπερόπλο της παγκοσμιοποίησης

Πριν μερικές ημέρες ένας φίλος μου έστειλε ένα κείμενο που περιέγραφε τι είναι η πατρίδα. Στο κάτω μέρος του κειμένου ο συγγραφέας συμπεραίνει:
…χρειάζεται μια θυσία: Για να δούμε το «ΕΝΑ των Όλων», να αφήσουμε το μικρό προσωπικό «Εγώ» στην άκρη (δηλαδή απαιτείται αυτοθυσία).
και
Η προπαγάνδα της Τηλεόρασης σε συγχύζει και έτσι μαζεύεσαι στο Εγώ σου! (δηλαδή: Μόνος είσαι ευάλωτος και κρύβεσαι)…

Και εγώ στον κόσμο μου

Όσοι αντέχουν και διαβάζουν τις αναρτήσεις μου, θα έχουν παρατηρήσει ότι «έπαψα» να ασχολούμαι με τα «φλέγοντα ζητήματα» της οικονομίας, των εργατικών δικαιωμάτων, της ανεργίας, των εθνικών πολιτικών, των πολέμων, ακόμα και της απλής καθημερινής επιβίωσης, η οποία έχει γίνει τόσο δύσκολη σήμερα για πολλούς.
Αντίθετα προσπαθώ να σας «διαφωτίσω» για την ανθρώπινη ψυχική κατασκευή και την ανθρώπινη αντίδραση μπροστά στα γεγονότα. Προσπαθώ επίσης (εμφανώς αποτυχημένα) να σας δείξω ότι υπάρχει ένας πολύ συγκεκριμένος και επιστημονικός τρόπος αλλαγής της αντίδρασής μας μπροστά στα «φλέγοντα σημερινά ζητήματα».
Η αλλαγή της αντίδρασης δεν σημαίνει ότι ξαφνικά θα εξαφανιστούν τα προβλήματα. Απλά σημαίνει (και αυτό είναι το κυριότερο εμπόδιο κατανόησης)  ότι θα πάψετε να υποφέρετε μέσα σε αυτά τα προβλήματα. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα:
Κάποιος μπαίνει στο σπίτι σας και σας κλέβει τα 10.000 ευρώ που είχατε μαζέψει με τόσο κόπο και τα χρειαζόσασταν για κάτι σημαντικό πχ μια ιατρική επέμβαση.
Θα αρχίσετε να υποφέρετε, να κλαίτε, να λέτε το ψυχολογικό τραγούδι σας, θα σας ανέβει η πίεση, θα χαλάσετε το στομάχι σας, και θα ζείτε μέσα σε μία μαύρη ατμόσφαιρα άγχους και οδύνης. Μπορεί ακόμα να πάθετε και μια καρδιακή προσβολή και να πάτε αδιάβαστοι.
Και τι θα κερδίσετε από αυτό; ΤΙΠΟΤΕ ΦΥΣΙΚΑ.
Δεν σας έφτασε τόσο που παιδευτήκατε για να μαζέψετε τα χρήματα;
Δεν σας έφτανε η τόση δουλειά που ρίξατε;
Δεν σας έφτανε η τόση στέρηση για πράγματα που θέλατε να αγοράσετε;
Τότε γιατί ΠΡΕΠΕΙ να υποφέρετε και πάλι άλλα τόσα ή και περισσότερα για ένα τελεσίδικο γεγονός;
Ποιος είναι αυτός που ΣΑΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ να θρηνείτε και να υποφέρετε;
Ποιός κερδίζει από όλα αυτά;
Όσο και αν δεν είναι εύκολο να εφαρμοστεί, τουλάχιστον μπορείτε να σκεφτείτε το θέμα. 
ΑΡΧΙΣΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΣΑΣΤΕ γιατί «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».

Έτσι είμαι εγώ…

Τώρα το ποιος είμαι εγώ… άστο καλύτερα…
Μακάρι και εγώ να ήξερα ποιος είμαι εγώ… Τι καλά που θα ήταν…
Γιατί δεν θα χρειαζόταν να πω αυτά τα χιλιοειπωμένα:
«Καλά δεν ξέρω τι με έπιασε… ή δεν ξέρω τι μου συνέβη… ή δεν ξέρω πως μου ξέφυγε… ή δεν ξέρω πως το έπαθα… ή δεν ξέρω πως το σκέφτηκα… ή δεν ξέρω πως το έκανα… κλπ… κλπ…
Και από την μια δεν ξέρω ποιος είμαι και από την άλλη δηλώνω με στόμφο και καμάρι: «Έτσι είμαι εγώ»…

Υπερηφάνεια

Ένα μεγάλο βουνό είναι κοντύτερο από το γρασίδι που φυτρώνει στην κορυφή του.

Εσείς σε τι ακριβώς στηρίζεστε για να δείχνετε τόση υπερηφάνεια, νομίζοντας ότι τα ξέρετε όλα, ότι είσαστε τέλειοι, και έχετε το δικαίωμα να λειτουργείτε σαν το κέντρο του σύμπαντος;

Οι αδιόρθωτοι άνθρωποι (1)

Έχω μία μανία με τα ρητά, αλλά όχι με όλα. 
Μόνο με εκείνα που δείχνουν με εύστοχο τρόπο κάτι ειδικό, βαθύ και εσωτερικό, μια κρυμμένη γνώση την οποία οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να αποφεύγουν «όπως ο διάβολος το λιβάνι». 
Οι άνθρωποι αρέσκονται στα επιφανειακά και εντυπωσιακά λόγια. Όσο πιο επιφανειακά τόσο το καλύτερο. Όσο πιο εντυπωσιακά τόσο το καλύτερο.

Οι αδιόρθωτοι άνθρωποι

Ένα ρητό λέει: «Δεν έχει σημασία τι πράξη έκανες, αλλά τι θα κάνεις μετά την πράξη».
Αλήθεια, εσείς τί έχετε κάνει μετά που καταλάβατε το λάθος σας;
Προσπαθήσατε να το διορθώσετε;
Είπατε ότι εσείς φταίτε;
Αποφασίσατε ότι δεν πρέπει να ξανακάνετε το ίδιο λάθος;
Μελετήσατε τους λόγους που το κάνατε ώστε να μην το επαναλάβετε;
Ή μήπως ανήκετε στο 99,99% των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι δεν το ήθελαν, δεν το σκέφτηκαν, ότι ο άλλος έφταιγε;