Αντίχριστος και Παγκοσμιοποίηση

Ο Αντίχριστος και η παγκοσμιοποίηση βρίσκονται αυτήν την στιγμή στα καλύτερά τους.
Ο σύγχρονος «αναπτυγμένος πολιτισμός» [πρακτικά ο πανταχού παρών Αντίχριστος] έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε απλούς αριθμούς. Ένας απλός αριθμός δεν έχει δική του βούληση ή αξία. Τον αφήνεις στην άκρη άχρηστο ή τον βάζεις να παίξει όποιον ρόλο θέλεις εσύ σε οποιαδήποτε μαθηματική πράξη. Κοιτάξτε γύρω σας.
Οι άνθρωποι-αριθμοί, σαν τέλεια ανθρωποειδή ρομπότ υπακούουν σε οτιδήποτε επιτάσσουν οι σημερινοί ηγέτες.
Για παράδειγμα, θα βγει ένας τριτοφυλικός μοδίστρα της Νέας Υόρκης και θα δηλώσει ότι η παγκόσμια τάση (!!!) εφέτος θα είναι να φορεθούν γήινα χρώματα. Όλως περιέργως οι βιομηχανίες ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ κατασκευάσει τα σχετικά ρούχα, τα οποία ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ αρχίσει να εμφανίζονται στα καταστήματα! Και όλα τα ρομποτάκια θα τρέξουν να τα αγοράσουν, για να τα πετάξουν μετά από μερικούς μήνες όταν ένας άλλος μοδίστρα θα δηλώσει ότι η παγκόσμια τάση απαιτεί να φορεθούν λουλουδάτα υφάσματα.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε γύρω σας: ένα κακόγουστο καρναβάλι από φορέματα, παπούτσια, τατουάζ, χτενίσματα και αξεσουάρ.
Όλα αυτά χρησιμοποιούνται από υποτίθεται μορφωμένους, σκεπτόμενους και ανεξάρτητους ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται σημαντικοί μόνο και μόνο γιατί χρησιμοποιούν τα πανάκριβα προϊόντα που τους επιβάλλουν σαν μόδα.
Και όλοι μαζί αποτελούν ένα μεγάλο κοπάδι μέσα σε μία θάλασσα εκνευριστικής ομοιομορφίας καταναλώνοντας τα νεοταξίτικα ίδια «διαφορετικά» ρούχα, την ίδια νεοταξίτικη μουσική, τα νεοταξίτικα ίδια ηλεκτρονικά και υιοθετώντας την ίδια νεοταξίτικη συμπεριφορά.
Και παρ΄ όλα αυτά μερικοί περιμένουν να εμφανιστεί ο Αντίχριστος, να τους δηλώσει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ποιος είναι και αυτοί να «αντισταθούν» εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι «έτσι θα κερδίσουν τον Παράδεισο».

ΕΕ και Νέα Τάξη

Σήμερα έπεσα επάνω σε ένα βιβλίο γραμμένο το 1989.
Η συγγραφέας αναλύει τα γεγονότα της έλευσης του Αντίχριστου όπως εμφανίζονται στα κείμενα της Αγίας Γραφής.
Κάνει την ανάλυσή της μέσα με την απλοϊκή ματιά του απλοϊκού χριστιανού που πιστεύει το απλοϊκό παραμύθι που μαθαίνουμε στο σχολείο: του καλού ισραηλιτικού λαού που στα καλά καθούμενα τον εξέλεξε ο θεός σαν «λαό του», τον κακό Αντίχριστο και την τελική επικράτηση του θεού.
Παρ’ όλα αυτά η παροιμία λέει ότι «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια». Και «από απλοϊκό» θα συμπλήρωνα εγώ.
Διαβάστε παρακάτω τα όχι απλοϊκά συμπεράσματα, της κατά τα άλλα απλοϊκής και αθώας ανάλυσης της απλοϊκής συγγραφέως (ή απλοϊκιάς συγγραφικίνας στην νεοελληνική τραγωδία).
Τα συμπεράσματα δικά σας…

«Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς πως είναι δυνατόν ο κυβερνήτης ενός έθνους να εγκαταλείψει τα συμφέροντά του και την δόξα του και να παραχωρήσει τα ηνία της διακυβερνήσεως της χώρας του σε άτομο το όποιο ούτε καν την ίδια εθνικότητα δεν θα έχει με αυτόν; 
Σε παλαιότερες εποχές κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο. 
Στην εποχή μας όλα πλέον είναι πιθανά, αν αναλογιστούμε και την τεράστια οικονομική και πολιτικό-στρατιωτική δύναμη την όποια έχει αποκτήσει ο διεθνής Σιωνισμός. Κατά πάσαν πιθανότητα θα προκαλέσουν τέτοια αναστάτωση, σύγχυση και θλίψη στον κόσμο, ώστε οι λαοί να πέσουν στην παγίδα ότι με μια παγκόσμια κυβέρνηση θα έρθει ή πολυπόθητη ειρήνη στην γη.
Σύμφωνα με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, όταν ο Βασιλεύς ημών, ο Βασιλεύς του Ισραήλ, θα φορέσει στο πανίερο και πάνσοφο κεφάλι του το στέμμα που θα του προσφέρει η Ευρώπη, τότε θα γίνει Πατριάρχης όλης της Οικουμένης (βλέπε το τέλος του 15ου κεφαλαίου των Πρωτοκόλλων).
Τα παραπάνω είναι πολύ διαφωτιστικά και μας οδηγούν στην σκέψη πως έτσι εξηγείται ή τόση σπουδή να δημιουργηθεί μια ενωμένη Ευρώπη σαν τρίτη υπερδύναμη στον κόσμο.
Αν δεν γίνει η ένωση, ασφαλώς θα είναι αδύνατο να συμφωνήσουν τα κράτη της όλα μαζί για την ανακήρυξη του βασιλιά του Ισραήλ. Η δημιουργία λοιπόν της Ε.Ο.Κ. πρέπει να είναι έργο κυρίως του διεθνούς Σιωνισμού».