Ζωή και θάνατος [απο-Χαιρετισμός στην Ζωή]

Σήμερα θα σας πω για ένα γεγονός που συνέβη πριν μερικά χρόνια. Ανακάλυψα τις φωτογραφίες μέσα στον λαβύρινθο των αρχείων μου. Μία ημέρα εμφανίστηκε ένα από τα μικρά γατάκια μου χωρίς όρεξη, με πρησμένο σαγόνι και πολλά πηχτά σάλια. Από τότε που γεννήθηκε ήταν πιο ασθενικό από τα δύο αδέλφια του. Είχε πολλά προβλήματα στα μάτια και του τα καθάρισα αμέτρητες φορές βάζοντάς του το κατάλληλο οφθαλμικό διάλυμα. Το έπιασα και του άνοιξα το στόμα του. Έτσι όπως ήταν σε άσχημο χάλι γουργούριζε! Είχε ένα μεγάλο γκρίζο έλκος στον ουρανίσκο, και μάλλον είχαν σαπίσει και όλα τα δόντια του στην δεξιά μεριά. Προφανώς υπέφερε μέρες πριν πάρει την κάτω βόλτα και φανεί έτσι ξαφνικά και έντονα η ασθένειά του. Έμεινε απομονωμένο επάνω σε ένα πετσετάκι με μόνη συντροφιά τον αδελφό της… Μετά μερικές ώρες ψόφησε και ο αδελφός της απλά καθόταν δίπλα της επάνω στο πανί. Ήταν μία συμπαθέστατη, ζωηρή και φουντωτή γατούλα. Έπαιζε στα χόρτα με τα άλλα γατιά. Σκαρφάλωνε στα δέντρα και πάλευε ανάμεσα στους μεγάλους γάτους για να φάει. Ερχόταν και έξυνε τα νύχια της στο παντελόνι μου γουργουρίζοντας. Τώρα έχει πεθάνει γιατί έτσι διάλεξε η Μητέρα Φύση. Και εγώ κοιτάω όλη την διαδικασία στεναχωρημένος για την συμπαθέστατη γατούλα μου. ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΖΩΟΦΙΛΟΣ. Γιατί θα είχα στειρώσει την πανέμορφη, φουντωτή και πανέξυπνη μάνα του. Και θα είχα χάσει τα πάντα: την εμφάνισή της σαν ένα μικροσκοπικό «ποντικάκι»… τις αγριάδες της επειδή με φοβόταν όταν την πλησίαζα να την χαϊδέψω… τα κόλπα της όταν πάλευε με τις άλλες γάτες… τα γουργουρητά της όταν τριβόταν επάνω μου… το γεμάτο προσμονή βλέμμα της όταν περίμενε να την ταΐσω… το πραγματικά περίεργο γουργουρητό του όταν εξέταζα το στόμα της … Είμαι ένας άγριος άνθρωπος, με φρικτό ψυχισμό, και άγρια ένστικτα, ικανός να προκαλέσω γενοκτονίες αν είχα την δυνατότητα χωρίς να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου. Αλλά μπροστά στις διαδικασίες της Μητέρας Φύσης και μπροστά στον Άγγελο του Θανάτου δεν μπορώ παρά να πω ταπεινά: Ας είναι όλα τα όντα ευτυχή. Ας είναι όλα τα όντα μακάρια. Ας είναι όλα τα όντα σε ειρήνη. [ακόμα και οι άνθρωποι]