Οι καλόγεροι παλεύουν [ή έστω υποτίθεται ότι παλεύουν] με τα πάθη και τα ελαττώματά τους. Έτσι, δεν είναι παράξενο που κάποιος ξαφνικά βρέθηκε να έχει κρίση ταυτότητας!
Ένας καλόγερος κατεβαίνει στήν πόλη καί κουρασμένος ἀπό τίς δουλειές πού τοῦ εἶχαν ἀναθέσει κάθεται σέ ἕνα παγκάκι. Δίπλα του εἶναι μία γυναίκα. Γυρνάει σέ μία στιγμή ἐκείνη καί τόν ρωτάει:
-Τί εἶσαι ἐσύ;
-Κοίτα νά δεῖς, ἀπαντάει ὁ καλόγερος. Φοράω ράσα, εἶμαι σέ μοναστήρι, ἑπομένως εἶμαι καλόγερος. Ἐσύ τί εἶσαι;
-Κοίτα νά δεῖς, ἀπαντάει αὐτή, ὅλη μέρα σκέφτομαι γυναῖκες, μοῦ ἀρέσουν οἱ γυναῖκες, θέλω νά κάνω σέξ μέ γυναῖκες, ἑπομένως εἶμαι λεσβία.
Ὁ καλόγερος, σκεφτικός, συνεχίζει τίς δουλειές του καί κάποια στιγμή τόν ρωτάει κάποιος:
-Εἴσαστε καλόγερος;
-Αὐτό νόμιζα μέχρι τώρα, ἀπάντησε ἐκεῖνος. Ἀλλά τελικά νομίζω ὅτι εἶμαι λεσβία!
