Βρήκα αγγουράκια με λίγους σπόρους!
Θυμήθηκα τότε που ήμουν πιτσιρικάς και βγάζαμε τους σπόρους του αγγουριού γιατί δεν τρωγόντουσαν από την σκληράδα!!! Μπορεί να μην το πιστεύουν πολλοί αλλά στην διάφανη γλίτσα [που έχουν στην μέση τα αγγουράκια τα οποία σας πουλάνε σαν “φυσικά”] κάποτε είχε πολλούς μεγάλους και σκληρούς σπόρους, οι οποίοι ΔΕΝ μασιόνταν με τίποτε και αναγκαστικά τους βγάζαμε.
Μια αξιοπρεπής ελληνική σαλάτα [‘οχι εστιατορίου] περιλαμβάνει όλα μπόλικα κρεμμύδι, φέτα, ντομάτα, αγγούρι, ρίγανη, λίγο ξύδι (δίνει πολύ ωραίο άρωμα και γεύση) και φυσικά φρέσκα φυλλαράκια από δυόσμο. Αν δεν έχετε μία γλάστρα με δυόσμο εσείς χάνετε!
Επιπροσθέτως, Μπορείτε να στύψετε και μία ώριμη ντομάτα. Το ζουμί της θα πολλαπλασιάσει και θα νοστιμίσει ακόμα περισσότερο τα υπόλοιπα υγρά.
Μιχάλης 
και λάδι! Πώς θα γίνει η απαραίτητη…παπάρα;
Σ ένα χωριό της Κρήτης,την Ροδιά,το 1973,μια λεκάνη(απ αυτές του ζυμώματος,πήλινη)γεμάτη με σαλάτα,την οποία σκέπαζε σκορδαλιά-που σήμερα ούτε να την μυρίσουν δεν θα άντεχαν τα θλιβερά φραπεδιασμένα στομάχια μας- η οικογένεια των 10 ανθρώπων-γονείς,7 παιδιά και γιαγιά- είχε καθίσει ολόγυρα στο τραπέζι και 10 χέρια βούταγαν,με την ευγένεια του κασμά,μέσα στο χάος αυτής της σαλάτας,ανασύροντας ένα κομμάτι φουρνισμένο (το πρωί) ψωμί ,που συγκρατούσε στον αλύγιστο ιστό του όλα όσα είπες + κάπαρη,πιπεριά,αντράκλα,βρασμένη αρμύρα και κρίταμο. Το μωρό απαιτούσε με κλάματα να πάρει-και πήρε-με τα χεράκια του το μερίδιό του…φυσικά,εμπλουτισμένο με όλη την σχετική με το κλάμα των μωρών ύλη… Κι όμως ! Δεν αντιστάθηκα στο κάλεσμα να συμμετάσχω στο φαγοπότι εκείνο! Πώς να ξεχάσω την ηδονική ατμόσφαιρα -δεν μιλάω για την γεύση,εννοείται-μιας ασυνήθιστης για τα 22 μου χρόνια παρέας!
Να,γιατί φτώχυνε ο κόσμος των Ελλήνων : Εχασαν το κλάμα των μωρών…
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
Ναι. Ξέχασα να το αναφέρω, αλλά το λάδι είναι το κυριότερο συστατικό, οπότε είναι σαν να μην μιλάς το πιάτο της σαλάτας! ΕΪΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι θα βάλεις την σαλάτα σε πιάτο!
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει