Γιορτή της μητέρας; Ποια γιορτή της μητέρας;

Με εξαίρεση μερικές ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΤΥΧΕΡΕΣ που ζουν με ασφάλεια, υγεία, χρήματα και τα παιδιά τους δεν είναι ανισσόροπα, ορίστε ποιες μανάδες ΔΕΝ γιορτάζουν:
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν της πείνας.
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να ακρωτηριάζονται από τις νάρκες.
Αυτές που βλέπουν τα ανήλικα παιδιά τους να σκοτώνονται ή να ζωοποιούνται, όντας στρατιώτες στις αντάρτικες συμμορίες που στηρίζονται από τους «πολιτισμένους» δυτικούς.
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να γυρνάνε άνεργα στους δρόμους, χωρίς σκοπό και χωρίς ιδανικά.
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να μαστουρώνουν με τα κάθε είδους ναρκωτικά.
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να γίνονται βαποράκια αφού αυτή είναι η μόνη προσοδοφόρος εργασία σήμερα.
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να γίνονται «διαφορετικά» γιατί έτσι διατάζουν οι σημερινοί «δημοκράτες» της πολυπολιτισμικότητας.
Αυτές που βλέπουν τα ανήλικα παιδιά τους να γίνονται βορά των σεξουαλικά διεστραμμένων που μπορούν να πληρώσουν.
Αυτές που ζουν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ παραπεταμένες από εδώ και από εκεί, αφού τα παιδιά τους έγιναν πλέον σύγχρονοι δούλοι χωρίς δικαιώματα αλλά μόνο με υποχρεώσεις.
Αυτές που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από αρρώστιες επειδή το «κράτος δικαίου» δεν δικαιολογεί τα φάρμακα.
Αυτές που σκοτώνετε εσείς οι ίδιοι κάθε μέρα με την συμπεριφορά σας. Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι δεν σκοτώνεις μόνο με τα όπλα. Για να σκοτώσεις αρκεί μία ματιά ή μία λέξη ή καμιά φορά μία απλή κίνηση του ώμου…
Παρακαλώ, σταματήστε αυτήν την γελοιότητα των παγκόσμιων ημερών.
Κάθε τι που καταστρέφεται, βιάζεται, διαλύεται ή διαστρέφεται, εμείς ηλιθιωδώς το γιορτάζουμε με μία παγκόσμια ημέρα.
Κανονικά έπρεπε να υπάρχει μία μόνο παγκόσμια ημέρα που να γιορτάζεται και τις 365 ημέρες του χρόνου:
Η Παγκόσμια Ημέρα του ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.