Ζητάω πολλά;

Η συνολική επιφάνεια της γης είναι 510.072.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Υποθέτοντας ότι είμαστε επτά δις άνθρωποι μας αντιστοιχούν στον καθένα μας από 71.428 στρέμματα «περιουσία» τα οποία μπορούν να μας θρέψουν βασιλικά. Μπορεί να πείτε ότι σε αυτά τα στρέμματα υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις πάγων, ερήμου και τροπικών δασών που δεν μπορούν να «καλλιεργηθούν».
Θα αντιτάξω το επιχείρημα ότι σε αυτήν την «περιουσία» περιλαμβάνεται και η πλουσιότατη θάλασσα ενώ ακόμα και μία έρημος είναι πολύ παραγωγική σε φυτικά και ζωικά είδη.
Το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι η γη, ο πληθυσμός και τη παραγωγή τροφίμων. Το πρόβλημα (όσο και αν δεν θα το παραδεχθείτε, όσο και αν σας πειράζει, όποια δικαιολογία και αν έχετε) είναι καθαρά ψυχολογικό. Οι άνθρωποι έχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά: φοβούνται τους ανθρώπους που δεν είναι ίδιοι με αυτούς, θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από κάθε άλλο ζωντανό οργανισμό (συμπεριλαμβανομένων των συγγενών τους) και είναι άπληστοι επιθυμώντας όλο και περισσότερα «αγαθά».
Έτσι στρέφονται μανιωδώς ο ένας εναντίον του άλλου. Οι μεν φοβούνται τους δε και για να αντιμετωπίσουν τους «εχθρούς», για να επιβληθούν ως ανώτεροι και για να κερδίσουν περισσότερα πρέπει να επιτεθούν πρώτοι. Τεράστιοι στρατοί, βιομηχανίες όπλων και επιθετικές οικονομικές πολιτικές χρησιμοποιούνται για να ικανοποιήσουν το ανθρώπινο πάθος για δόξα, πλούτο και δύναμη.
Εάν (υποθετικά πάντοτε) διαλύαμε τους στρατούς και το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό που ασχολείται στην βιομηχανία όπλων ασχολιόταν με έργα ειρήνης, αυτομάτως οι απαιτούμενες ώρες εργασίας για να επιβιώσει κάποιος θα μειώνονταν στις τέσσερις ώρες!
Και αν όλοι απέρριπταν την μανία του ΠΙΟ πολλά λεφτά, ΠΙΟ πολλή διασκέδαση, ΠΙΟ πολλή δόξα κλπ τότε ένα είναι σίγουρο: η γη θα ήταν ένας παράδεισος όπου τα προϊόντα θα έφταναν για όλους και όλοι θα είχαν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα: τροφή, υγεία, εκπαίδευση και ασφάλεια.
Ζητάω όμως πολλά, έ;