Τα κακά της κρίσης

Ἐδῶ καί δύο χρόνια ἔχουν πάψει νά ὑπάρχουν στόν δρόμο οἱ σωροί ἀπό παλιά ἔπιπλα, χαρτιά καί ντουλάπια.
Αὐτό θά ἦταν καλό, ἐάν δέν ὑπῆρχε ἕνα πρόβλημα: ὅλα αὐτά πηγαίνουν γιά κάψιμο στά τζάκια. Φυσικά δέν μπορεῖς νά μήν δικαιολογήσεις κάποιον ὁ ὁποῖος δέν ἔχει λεφτά γιά νά ζεσταθεῖ. Ἀλλά ὅμως στήν μέση εἶναι τά χημικά.
Τά περιοδικά καί οἱ ἐφημερίδες περιέχουν ἕνα πλῆθος ἀπό διάφορα ὑλικά, τά ὁποῖα καιόμενα ἀπελευθερώνονται στήν ἀτμόσφαιρα.
Τό ἴδιο ἰσχύει γιά τά ἔπιπλα πού ἔχουν κόλλες, πλαστικό καί συντηρητικά ξύλου.
Ὅλα αὐτά μαζί συμμετέχουν στήν θαυμάσια ἀτμόσφαιρα, τήν ὁποία ἐλέω ΕΕ, δημιουργοῦμε στίς πόλεις μας. Ἡ χαρά τῶν γιατρῶν.
Λύση; Φυσικά δέν ὑπάρχει. Σέ λίγο θά καῖμε καί τίς πλαστικές τσάντες τοῦ σοῦπερ μάρκετ, ἄν δέν τίς καῖνε ἤδη.