[1] ΤΕΡΨΙΩΝ
Τοῦτο͵ ὦ Πλούτων͵ δίκαιον͵ ἐμὲ μὲν τεθνάναι τριάκοντα ἔτη γεγονότα͵ τὸν δὲ ὑπὲρ τὰ ἐνενήκοντα γέροντα Θούκριτον ζῆν ἔτι;
ΠΛΟΥΤΩΝ
Δικαιότατον μὲν οὖν͵ ὦ Τερψίων͵ εἴ γε ὁ μὲν ζῇ μηδένα εὐχόμενος ἀποθανεῖν τῶν φίλων͵ σὺ δὲ παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἐπεβούλευες αὐτῷ περιμένων τὸν κλῆρον.
ΤΕΡΨΙΩΝ
Οὐ γὰρ ἐχρῆν γέροντα ὄντα καὶ μηκέτι χρήσασθαι τῷ πλούτῳ αὐτὸν δυνάμενον ἀπελθεῖν τοῦ βίου παραχωρήσαντα τοῖς νέοις;
ΠΛΟΥΤΩΝ
καινά͵ ὦ Τερψίων͵ νομοθετεῖς͵ τὸν μηκέτι τῷ πλούτῳ χρήσασθαι δυνάμενον πρὸς ἡδονὴν ἀποθνήσκειν· τὸ δὲ ἄλλως ἡ Μοῖρα καὶ ἡ φύσις διέταξεν.
ΤΕΡΨΙΩΝ
[2] Οὐκοῦν ταύτης αἰτιῶμαι τῆς διατάξεως· ἐχρῆν γὰρ τὸ πρᾶγμα ἑξῆς πως γίνεσθαι͵ τὸν πρεσβύτερον πρότερον καὶ μετὰ τοῦτον ὅστις καὶ τῇ ἡλικίᾳ μετ΄ αὐτόν͵ ἀναστρέφεσθαι δὲ μηδαμῶς͵ μηδὲ ζῆν μὲν τὸν ὑπέργηρων ὀδόντας τρεῖς ἔτι λοιποὺς ἔχοντα͵ μόγις ὁρῶντα͵ οἰκέταις γε τέτταρσιν ἐπικεκυφότα͵ κορύζης μὲν τὴν ῥῖνα͵ λήμης δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς μεστὸν ὄντα͵ οὐδὲν ἔτι ἡδὺ εἰδότα͵ ἔμψυχόν τινα τάφον ὑπὸ τῶν νέων καταγελώμενον͵ ἀποθνήσκειν δὲ καλλίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους νεανίσκους· ἄνω γὰρ ποταμῶν τοῦτό γε· ἢ τὸ τελευταῖον εἰδέναι γε ἐχρῆν͵ πότε καὶ τεθνήξεται τῶν γερόντων ἕκαστος͵ ἵνα μὴ μάτην ἂν ἐνίους ἐθεράπευον. νῦν δὲ τὸ τῆς παροιμίας͵ ἡ ἅμαξα τὸν βοῦν πολλάκις ἐκφέρει.
ΠΛΟΥΤΩΝ
[3] Ταῦτα μέν͵ ὦ Τερψίων͵ πολὺ συνετώτερα γίνεται ἤπερ σοὶ δοκεῖ. καὶ ὑμεῖς δὲ τί παθόντες ἀλλοτρίοις ἐπιχαίνετε καὶ τοῖς ἀτέκνοις τῶν γερόντων εἰσποιεῖτε φέροντες αὑτούς; τοιγαροῦν γέλωτα ὀφλισκάνετε πρὸ ἐκείνων κατορυττόμενοι͵ καὶ τὸ πρᾶγμα τοῖς πολλοῖς ἥδιστον γίνεται· ὅσῳ γὰρ ὑμεῖς ἐκείνους ἀποθανεῖν εὔχεσθε͵ τοσούτῳ ἅπασιν ἡδὺ προαποθανεῖν ὑμᾶς αὐτῶν. καινὴν γάρ τινα ταύτην τὴν τέχνην ἐπινενοήκατε γραῶν καὶ γερόντων ἐρῶντες͵ καὶ μάλιστα εἰ ἄτεκνοι εἶεν͵ οἱ δὲ ἔντεκνοι ὑμῖν ἀνέραστοι. καίτοι πολλοὶ ἤδη τῶν ἐρωμένων συνέντες ὑμῶν τὴν πανουργίαν τοῦ ἔρωτος͵ ἢν καὶ τύχωσι παῖδας ἔχοντες͵ μισεῖν αὐτοὺς πλάττονται͵ ὡς καὶ αὐτοὶ ἐραστὰς ἔχωσιν· εἶτα ἐν ταῖς διαθήκαις ἀπεκλείσθησαν μὲν οἱ πάλαι δορυφορήσαντες͵ ὁ δὲ παῖς καὶ ἡ φύσις͵ ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον͵ κρατοῦσι πάντων͵ οἱ δὲ ὑποπρίουσι τοὺς ὀδόντας ἀπομυγέντες.
ΤΕΡΨΙΩΝ
[4] Ἀληθῆ ταῦτα φῄς· ἐμοῦ γοῦν Θούκριτος πόσα κατέφαγεν ἀεὶ τεθνήξεσθαι δοκῶν καὶ ὁπότε εἰσίοιμι ὑποστένων καὶ μύχιόν τι καθάπερ ἐξ ᾠοῦ νεοττὸς ἀτελὴς ὑποκρώζων ὥστ΄ ἐμὲ ὅσον αὐτίκα οἰόμενον ἐπιβήσειν αὐτὸν τῆς σοροῦ ἐσπέμπειν τὰ πολλά͵ ὡς μὴ ὑπερβάλλοιντό με οἱ ἀντερασταὶ τῇ μεγαλοδωρεᾷ͵ καὶ τὰ πολλὰ ὑπὸ φροντίδων ἄγρυπνος ἐκείμην ἀριθμῶν ἕκαστα καὶ διατάττων. ταῦτα γοῦν μοι καὶ τοῦ ἀποθανεῖν αἴτια γεγένηται͵ ἀγρυπνία καὶ φροντίδες· ὁ δὲ τοσοῦτόν μοι δέλεαρ καταπιὼν ἐφειστήκει θαπτομένῳ πρῴην ἐπιγελῶν.
ΠΛΟΥΤΩΝ
[5] Εὖ γε͵ ὦ Θούκριτε͵ ζῴης ἐπὶ μήκιστον πλουτῶν ἅμα καὶ τῶν τοιούτων καταγελῶν͵ μηδὲ πρότερόν γε σὺ ἀποθάνοις ἢ προπέμψας πάντας τοὺς κόλακας.
ΤΕΡΨΙΩΝ
Τοῦτο μέν͵ ὦ Πλούτων͵ καὶ ἐμοὶ ἥδιστον ἤδη͵ εἰ καὶ Χαροιάδης προτεθνήξεται Θουκρίτου.
ΠΛΟΥΤΩΝ
Θάρρει͵ ὦ Τερψίων· καὶ Φείδων γὰρ καὶ Μέλανθος καὶ ὅλως ἅπαντες προελεύσονται αὐτοῦ ὑπὸ ταῖς αὐταῖς φροντίσιν.
ΤΕΡΨΙΩΝ
Ἐπαινῶ ταῦτα. ζῴης ἐπὶ μήκιστον͵ ὦ Θούκριτε.
Μιχάλης 