Αχ και να ήμουν πλούσιος, πολλά να έχω φράγκα
σ΄ επιχειρήσεις μπόλικες να έχω τα κουμάντα,
νάχω πολλούς διευθυντές και να τους διατάζω,
εκείνοι να δουλεύουνε κι εγώ λεφτά να βγάζω
την κάθε μέρα που περνά να κάνω τον σπουδαίο
αφού κάθε εξάμηνο θάχω αμάξι νέο
κι ένα μεγάλο κότερο, μόνο για εξορμήσεις
εις του Αιγαίου τα νερά να κάνω καταδύσεις,
δυο τρία ελικόπτερα, αεροπλάνα δέκα,
να τρώω τον αγλέουρα όμως να μένω στέκα.
Και όποτε τ΄ αμάξι μου θα οδηγώ με ρίσκο
ποτέ μου ένα κόκκινο φανάρι να μην βρίσκω
όλα καλά να μούρχονται και βολικά συνάμα
κι η δοξασμένη μου ζωή να είναι ένα θάμα.
Μα ξάφνου άγρια φωνή με κάνει να τρομάξω
η σύζυγος διέταξε την σκούπα να αρπάξω
κι εγώ που ήμουν έτοιμος μέχρι να κυβερνήσω
ο δόλιος αναγκάζομαι πλακάκια να γυαλίσω.
Γιαλώ δεξά, γυαλώ ζερβά και τα πλακάκια τρίζουν
απ΄ την μεγάλη μου ορμή οι βρώμες πια λυγίζουν
κι ως νέος Μεγαλέξαντρος κρατώντας το σπαθί μου
εάν καλά καθάρισα ρωτάω την καλή μου.
Μιχάλης 